Bücher von Andrej Tihomirow

Aleksander Litwinienko, zbieg¿y by¿y oficer FSB, zmar¿ w Londynie w 2006 roku. Oto kronika wydarze¿ zwi¿zanych z osobowo¿ci¿ Litwinienki, bez ¿adnych wniosków i oskar¿e¿. Kronika wydarze¿ jest oparta na danych dostarczonych przez media z ró¿nych krajów. W sprawie Litwinienki brytyjskie s¿u¿by wywiadowcze sprawdzaj¿ lotniska i samoloty w Londynie i Moskwie pod k¿tem zagro¿enia radioaktywnego. Prasa zachodnia delektuje si¿ szczegó¿ami i pisze o "r¿ce Moskwy", o armacie rosyjskich szpiegów, mówi o blisko¿ci Litwinienki z czecze¿skimi bojownikami i Al-Kaid¿. Na krótko przed ¿mierci¿ przeszed¿ na islam. Prawnik Siergiej Magnicki zmar¿ w listopadzie 2009 r. w areszcie tymczasowym, a nadal nie ma ujednoliconej wersji jego ¿mierci. Wed¿ug rosyjskich ekspertów, letnie sankcje wizowe Departamentu Stanu USA wobec szeregu rosyjskich urz¿dników zaangäowanych w ¿mier¿ prawnika Siergieja Magnickiego z funduszu inwestycyjnego Hermitage Capital Management s¿ ciosem dla polityki "resetowania" pomi¿dzy Waszyngtonem a Moskw¿.

S drewnejshih wremen ogon' igral w zhizni lüdej ogromnejshee znachenie. Ego ispol'zowanie chelowekom stalo kraeugol'nym kamnem stanowleniq ciwilizacii, uhodqschej swoimi kornqmi w glubochajshuü drewnost'. Izwestno, chto neandertal'cy mogli pol'zowat'sq ognem ne huzhe sowremennogo cheloweka, a regulqrnoe ispol'zowanie ognq dlq prigotowleniq pischi i izgotowleniq orudij truda wozniklo w Ewrope uzhe 400 tysqch let nazad esche u neandertal'cew, umewshih obraschat'sq s ognem namnogo bolee iskusno, chem schitalos' do sih por. So slowom «Swarog» idiomaticheski shozhe i slowo «Swastika» (sanskr.) ¿ krest s zagnutymi pod prqmym uglom koncami, odin iz drewnejshih ornamental'nyh motiwow, wstrechaüschihsq u narodow Indii, Kitaq, Yaponii, gde znak swastiki imel i kul'towoe znachenie. Srawnite takzhe slawqnskie slowa «warit'», «swarka». Na territorii stepej Urala-Altaq kowka dostigla znachitel'nogo razwitiq uzhe u skifskih plemen Sewernogo Prichernomor'q (7¿ 4 ww. do n. ä.), a takzhe u sarmatow i u slawqn, izwestnyh w 4¿6 ww. pod imenem antow. I sejchas razduwaüt ogon' w samoware s pomosch'ü sapoga, äto i est' proobraz swastiki ¿ razduwanie srazu s chetyröh storon izognutym koncom.

Na londy¿skim przedmie¿ciu Ascot zmar¿ 23 marca 2013 roku s¿ynny zhäbiony rosyjski biznesmen Borys Berezovsky, u którego zdiagnozowano "kliniczn¿ depresj¿". Ci, którzy odkryli ciäo w wannie Borysa Berezowskiego, natychmiast zadzwonili po karetk¿, ale lekarze, którzy dotarli do rezydencji w Askot, nie byli w stanie przepompowä 67-letniego oligarchy, stwierdzaj¿c jego ¿mier¿. Nie wykryto nadmiaru t¿a radioaktywnego w domu Berezovsky'ego. Na miejsce ¿mierci Berezowskiego przybyli eksperci od substancji chemicznych, bakteriologicznych i radioaktywnych, którzy przeprowadzili dziäania dochodzeniowe. Jak wiadomo, na krótko przed ¿mierci¿ Berezovsky rzekomo wys¿ä list do Putina, prosz¿c o przebaczenie i wyräaj¿c pragnienie powrotu do kraju. Liczne procesy s¿dowe i d¿ugi zmusi¿y oligarch¿ do sprzedäy swojej w¿asno¿ci.

Zemel'nye wladeniq knqzej rosli za schet äxpropriacii obschinnyh zemel', kolonizacii zemel' drugih plemen, zahwata pustoshej. Kiewskie knqz'q, stoqwshie wo glawe Drewnerusskogo gosudarstwa, nachinali schitat' sebq werhownymi sobstwennikami wseh zemel', ranee prinadlezhawshih krest'qnam-obschinnikam. Dan' (polüd'e) postepenno prewraschalas' w feodal'nuü rentu (chast' produkta pribawochnogo truda, kotoruü poluchaet sobstwennik zemli). Sbor dani priobretal nasil'stwennyj harakter i zachastuü wyzywal aktiwnoe soprotiwlenie krest'qn. Krupnymi feodalami byli prawiteli i drugih knqzhestw ¿ predstawiteli welikoknqzheskoj dinastii, mestnye knqz'q. V klass feodalow whodili boqre - krupnye zemlewladel'cy, zahwatiwshie obschinnuü zemlü, knqzheskie druzhinniki, poluchiwshie zemlü ot knqzq. Takoe zemel'noe wladenie imenowalos' wotchinoj, postoqnnym wladeniem, kotoroe moglo byt' peredano po nasledstwu. Posle prinqtiq w X w. hristianstwa znachitel'naq chast' zemel' sosredotochilas' w rukah cerkwi, monastyrej, duhowenstwa. Poqwlqetsq i drugaq kategoriq feodalow - dworcowye slugi, sluzhilye lüdi, poluchawshie zemlü za sluzhbu i na wremq sluzhby.

Filosofiq kak tip chelowecheskoj deqtel'nosti i poznaniq woznikla bolee 2,5 tysqch let nazad, pochti odnowremenno w neskol'kih centrah togdashnej kul'turnoj ojkumeny ¿ w Kitae, Indii, drewnem Izraile i pozdnee w antichnoj Grecii. Jetot period w istorii chelowecheskoj ciwilizacii Karl Yaspers nazwal ¿osewym wremenem¿, w kotoroe zarodilis' filosofskie ucheniq i nekotorye iz ätih uchenij stali wposledstwii religiqmi. Filosofiq, esli wosstanowit' ishodnuü ätimologiü ätogo slowa, est' ¿lübow' k sofii¿, chto chasto i wes'ma ne tochno perewodqt kak ¿lübow' k mudrosti¿. V dejstwitel'nosti drewnegrecheskoe ponqtie ¿sofiq¿ znachitel'no bolee emkoe i slozhnoe, chem prosto ¿mudrost'¿. Esli by w predstawlenii Platona, zakrepiwshego w ewropejskoj terminologii slowo ¿filosofiq¿, filosof byl prosto mudrecom ili lübqschim mudrstwowat', on ne stal by wwodit' imenno äto slowo ¿filosof¿, goworqschee o lübwi k sofii, a ostanowilsq by prosto na slowe mudrec. Delo w tom, chto Platon pod sofiej imel w widu ne blagopriobretennoe, sub#ektiwnoe swojstwo chelowecheskogo uma, a nekoe ¿welikoe i prilichestwuüschee lish' bozhestwü ob#ektiwnoe kachestwo razumno ustroennogo i garmonichnogo mira.

Jepidemiq (grech., doslowno "w, na narod") ¿ neprerywnyj process sleduüschih drug za drugom odnorodnyh infekcionnyh zabolewanij (äpidemicheskij process), wyrazhaüschijsq w znachitel'nom ih rasprostranenii w soobschestwe, naselönnom punkte, rajone, strane. V zawisimosti ot bol'shego ili men'shego kolichestwa sluchaew zabolewanij otmechaüt razlichnuü stepen' intensiwnosti äpidemicheskogo processa: 1) sporadicheskaq zabolewaemost' ¿ edinichnye infekcionnye zabolewaniq, woznikaüschie w naselönnom punkte bez widimoj äpidemiologicheskoj swqzi mezhdu soboj (naprimer, w sroki, prewyshaüschie inkubacionnyj period dannoj bolezni); 2) äpidemicheskaq wspyshka ¿ gruppowye zabolewaniq na ogranichennoj territorii (kollektiw, naselönnyj punkt, rajon), swqzannye s obschim istochnikom zarazheniq; 3) äpidemiq ¿ znachitel'noe prewyshenie zabolewaemosti dannoj infekcionnoj bolezn'ü w rajone, oblasti i t. p.; 4) pandemiq (grech., doslowno "wes' narod") ¿ sil'naq äpidemiq, rezko prewoshodqschaq po swoej intensiwnosti obychnuü äpidemiü, rasprostranqüschaqsq sredi naseleniq na bol'shih territoriqh, inogda celyh stran i dazhe wsego mira.

Razwal Vostochnogo bloka ¿ politiko-äkonomicheskogo soüza stran «narodnoj demokratii» w konce 20 weka izmenil geopoliticheskuü situaciü w mire. Na smenu konfrontacii dwuh sistem prishla odnopolqrnaq sistema glawenstwuüschego polozheniq Soedinennyh Shtatow Ameriki, swqzannaq s politikoj podchineniq wseh stran mira. SShA utwerzhdaütsq w sowremennoj politicheskoj obstanowke kak edinstwennaq swerhderzhawa. V nachale 21 weka glawenstwuüschee polozhenie w mire zanimaüt Soedinennye Shtaty Ameriki, wneshnepoliticheskij wektor kotoryh naprawlen na podchinenie gosudarstw mira amerikanskomu diktatu. Jeto proqwlqetsq w äkonomicheskom, politicheskom, kul'turnom dawlenii SShA. Bol'shinstwo sowremennyh stran mira, formal'no dobiwshiesq w 20 weke gosudarstwennoj nezawisimosti, popali w druguü, ne menee (esli ne bolee) sil'nuü zawisimost', äto - äkonomicheskaq podchinennost'. Mnogie bywshie kolonii - de-üre nezawisimye strany - segodnq de-fakto qwlqütsq polukoloniqmi. Bol'shinstwo stran Afriki, Azii, Latinskoj Ameriki, strany SNG ostaütsq w orbite wliqniq mirowoj äkonomiki, igraq rol' syr'ewyh pridatkow. V swoü ochered', mirowaq äkonomika orientirowana na obsluzhiwanie interesow «zolotogo milliarda».

Esli w XIX weke Karl Marx nazywal religiü opiumom naroda, no w nastoqschee wremq religiq stala "blagodarq" mirowoj oligarhii opiumom dlq naroda ¿ duhownym narkotikom, kotoryj ispol'zuetsq dlq uderzhaniq narodnyh mass w uzde religioznyh illüzij. Po analogii s chelowecheskimi otnosheniqmi w drewnosti hitroumnye zhrecy, wystupaüschie pod imenem gospodina boga, zaklüchali tak nazywaemye zawety ¿ dogowora, soglasheniq, osnowannye na prawile taliona: ty ¿ mne, q ¿ tebe. Beskonechnye ssylki na wechnye zawety i klqtwy boga w "swqschennyh" textah dokazywaüt, chto tak wedöt sebq tol'ko chelowek, kotoryj wsqcheski stremitsq k tomu, chtoby emu werili. Ideologicheskoj nadstrojke sowremennogo mira chistogana organicheski prisuscha zainteresowannost' gospodstwuüschego paraziticheskogo klassa kapitalistow-oligarhow ne tol'ko w uderzhanii äxpluatiruemyh sloew obschestwa, to est' ogromnoj, podawlqüschej ego massy, na tom urowne newezhestwa, kotoryj obespechil by bomondu ih material'noe i politicheskoe gospodstwo i blagopoluchie, no i w podderzhanii i uglublenii social'noj passiwnosti narodnyh mass, w chastnosti, i putem soznatel'nogo rasprostraneniq "sensacii", suewerij, religioznogo i misticheskogo myshleniq.

Andrej (drewnegrech. "muzhestwennyj, hrabryj, muzhchina") - odin ih 12 apostolow, brat Simona Petra. Byl uchenikom Ioanna Krestitelq, kotorogo ostawil, chtoby sledowat' za Iisusom Hristom. Cifra 12 oznachala drewnee kolichestwo plemen izrailewyh, chto, w swoü ochered', woshodit k obozhestwleniü Luny, kotoraq w techenie goda menqet 12 faz. V wizantijskoj tradicii apostola Andreq nazywaüt Perwozwannym, chtoby dokazat' perwichnost' wizantijskoj (prawoslawnoj) cerkwi. Tol'ko 1 raz apostol Andrej w Ewangelie ot Ioanna upominaetsq perwym, wo wseh ostal'nyh Ewangeliqh perwym upominaetsq Simon-Petr. Odnako, zachem kogo-to iskat' i chto-to propowedowat', wed', s tochki zreniq religii, wsö w mire sozdano bogom i im zhe kontroliruetsq, esli äto ne tak, to bog ¿ ne wsemoguschee suschestwo! Jeto ¿ prirodnye qwleniq i obyknowennye lüdi ¿ zhrecy-gipnotizöry, kotorye i wystupaüt ot imeni wymyshlennogo boga! Vse religii osnowywaütsq na gipnoze, weruüschim wnushaetsq, chto oni dolzhny byt' rabami i za ih rabskoe powinowenie na «ätom swete» wozdastsq na «tom swete». Odnako äto polnost'ü otwergaetsq samimi zhe religiqmi ¿ bog wed' znaet i buduschee, a znachit powedenie wseh lüdej predopredeleno! A akterow razwe mozhno sudit'?

Kak schital francuzskij filosof-materialist XVIII weka Pol' Gol'bah: «Swqtye ¿ wes'ma poleznye dlq narodow geroi, kotoryh za to, chto oni userdno molilis', predawalis' postu i samobichewaniü i krichali, weruüschie okruzhili oreolom bessmertiq i pomestili w swqtcy. Chtoby sdelat'sq swqtym, nado byt' w dostatochnoj mere bespoleznym i neudobnym dlq samogo sebq i dlq drugih». Swqtye imeütsq ne tol'ko w hristianstwe, mnogo ih i w islame i w iudaizme. Vse äti religii schitaütsq edinobozhnymi w otlichie ot drewnih religij, w kotoryh pochitalos' mnozhestwo bogow. Odnako nazywat' ih edinobozhnymi wrqd li sprawedliwo. Narqdu s glawnymi bogami oni naschitywaüt sotni bozhestw wtorostepennyh. Swqtye i est' wtorostepennye bozhestwa. Oni tworqt chudesa i posle smerti. V mestah ih zahoroneniq qkoby proishodqt chudesnye isceleniq. Xtati, kogda reshalsq wopros o prichislenii togo ili inogo lica k swqtym, nepremennym uslowiem byli «swidetel'stwa» w ego posmertnyh chudotworeniqh. Vpolne ponqtno, chto takih «swidetel'stw» nahodilos' skol'ko ugodno, esli u cerkwi byla w nih nuzhda.

Kitaj ¿ odno iz drewnejshih gosudarstw mira. V 19 weke strana stala ob#ektom kolonial'noj äxpansii rqda imperialisticheskih derzhaw (Velikobritanii, Yaponii, Germanii i dr.). V rezul'tate woennyh porazhenij i soglashatel'skoj politiki man'chzhurskoj dinastii Cin, strana byla nizwedena do polozheniq polukolonial'nogo gosudarstwa. Krupnym sobytiem w nowoj istorii Kitaq stala sin'hajskaq rewolüciq (1911¿1913), swergnuwshaq man'chzhurskuü monarhiü i prowozglasiwshaq Kitajskuü Respubliku. Sowetskaq Rossiq postoqnno okazywala podderzhku i pomosch' kitajskomu narodu w ego bor'be za swobodu i nezawisimost'. V Obraschenii k kitajskomu narodu i prawitel'stwam Juzhnogo i Sewernogo Kitaq ot 25 iülq 1919. Sowetskoe prawitel'stwo zaqwilo ob otkaze ot wseh osobyh praw i priwilegij, kotorye imela carskaq Rossiq w Kitae. 1 oktqbrq 1949 byla prowozglashena Kitajskaq Narodnaq Respublika. S pomosch'ü SSSR i stran Vostochnoj Ewropy Kitaj wypolnil perwyj pqtiletnij plan, osuschestwil äkonomicheskie preobrazowaniq w gorode i derewne, zalozhil osnowy promyshlennosti.

Pasha ¿ odin iz glawnyh prazdnikow w iudejskoj i hristianskoj religiqh. Odnako ponqtie Pashi postoqnno menqlos' w istorii w zawisimosti ot teh ili inyh sobytij. V 3¿2-m tysqcheletii do n. ä. Pasha byla wesennim prazdnikom drewneewrejskih kochewyh skotowodcheskih plemön, a samo slowo "pesah" oboznachalo umilostiwitel'nuü zhertwu (iz perwencew skota wesennego otöla). S zawoewaniem drewnimi ewreqmi Hanaana-Palestiny w 14¿13 ww. do n. ä. i s perehodom ih k osedlomu zemledeliü prazdnik Pashi soedinilsq s zemledel'cheskim prazdnikom nachala zhatwy ¿ "maccot". V 7 w. do n. ä. ustanowlenie Pashi bylo pripisano bogu Yahwe (na samom dele iudejskim zhrecam) i otneseno k momentu ishoda ewreew iz Egipta. Posle okonchatel'nogo razgroma Iudejskogo carstwa Rimom (1 w. do n. ä.) Pasha w iudaizme priobrela nowye cherty, swqzannye s weroj w prihod "spasitelq" ¿ messii. Hristianskij prazdnik Pashi, ustanowlennyj po ucheniü cerkwi w pamqt' "woskreseniq" osnowatelq hristianstwa Iisusa Hrista, byl zaimstwowan iz iudejskoj religii. Vesennij qzycheskij prazdnik dal hristianskoj Pashe eö obrqdy (oswqschenie kulichej, izgotowlenie syrnoj pashi, krashenie qic i t. p.).

Sino-tibetskie narody ¿ narody, ob#edinennye rodstwom qzykow, sostawlqüschih sino-tibetskuü sem'ü. Sino-tibetskie narody prozhiwaüt w osnownom na territorii Kitaq, gde sostawlqüt bol'shinstwo naseleniq. Sino-tibetskie ili kitajsko-tibetskie narody wklüchaüt w sebq: tibeto-birmanskie narody, baj (bajczy, bajni) i kitajskie narody, äto: dungane, han'cy (sobstwenno kitajcy), hoa, huäjczu. K sino-tibetskim narodam otnositsq bol'shinstwo naseleniq Butana (preimuschestwenno bhotiq, oficial'nyj qzyk - bhotiq ili dzong-kä, blizok k tibetskomu), M'qnmy i Singapura. Znachitel'nye gruppy sino-tibetskih narodow naselqüt takzhe Tailand, V'etnam, Laos, Nepal, Indiü i dr. Russkoe slowo "Kitaj" zaimstwowano u sredneaziatskih narodow, kotorye dali strane äto naimenowanie, po odnoj iz wersij, po imeni naroda mongol'skogo proishozhdeniq - kitaew, wladewshih w drewnosti sewernoj chast'ü Kitaq. Zapadnoewropejskie i blizhnewostochnye nazwaniq Kitaq woshodqt k slowu "Chin", iranskomu oboznacheniü nazwaniq strany, po-nemecki, po-niderlandski, po-ispanski i po-anglijski: China, po-francuzski: Chine, po-serbski: Kina. Jeto nazwanie proishodit ot naimenowaniq drewnekitajskogo carstwa Cin'.