Bücher von Andrew Tihomirov

Filozofi¿ tajemnicy jest wiara w si¿y nadprzyrodzone, w mo¿liwo¿¿ ich zrozumienia i komunikacji z nimi poprzez objawienie, rodzaj duchowego do¿wiadczenia, itp. Filozofia tajemnicy nazywana jest równie¿ pogl¿dem religijnofilozoficznym, którego g¿ównym elementem jest rozpoznanie drugiego, tajemniczego ¿wiata (sfery cudów), niepodlegaj¿cego prawom materialnego istnienia. Uroczysta strona kädego kultu ma na celu emocjonalne oddziäywanie na ludzkie uczucia, aby ugruntowä w jego ¿wiadomo¿ci pozorn¿ "konieczno¿¿" iluzoryczno-praktycznych relacji z nadprzyrodzonym obiektem kultu w celu jego przeb¿agania. A im bardziej rytualne strony w tajemniczym, tym bardziej "wybrany" przez nich jest zaj¿ty, tym bardziej tajemnica wi¿¿e go z samym sob¿. W czasie kryzysu duchowego, w wielu krajach szeroko zakorzeniona jest filozofia tajemniczo¿ci. Jedn¿ z cech wspó¿czesnej tajnej filozofii - ch¿¿ nadania sobie naukowego wygl¿du, sugerowania, ¿e jej fikcje s¿ rzekomo potwierdzone przez nauk¿. Do kontroli mas oligarchów narzucone s¿ ró¿ne tajne organizacje, które s¿ po¿wi¿cone "wybranym".

Prorocy biblijni Ezechiela i Daniela nale¿¿ do tak zwanych "wielkich" lub "wielkich" proroków. Wielcy prorocy s¿ tak nazywani z powodu du¿ej ilo¿ci ksi¿¿ek nazwanych ich imieniem. Proroków u¿ywali zainteresowani - tajemniczy ¿ydowscy hipnotyzerzy, dziäaj¿c w imieniu Pana (Pana Boga Jahwe), hipnotyzowali i zombicowali proroków (to jest "Duch Bo¿y"), pokazywali, robili sztuczki i kierowali do "zbuntowanego domu Izraela", aby przywróci¿ "wybräców, obrzezanych" na ¿ono "prawdziwej" religii. Tymczasem biblijny pogl¿d religijny jest taki, ¿e wszystko na ¿wiecie jest stworzone przez Boga. Bóg kontroluje wszystko i wszystkich: wszystkie zdarzenia i zjawiska, wszystkie obiekty ¿ywe i nieo¿ywione, w tym ludzi. Wszystkie nieszcz¿¿cia, jak równie¿ mi¿osierdzie i nieszcz¿¿cia, s¿ rozdzielane tylko przez Boga. Jego drogi s¿ tajemnicze, ¿aden ¿miertelnik nie mo¿e ich rozpoznä. W Biblii jednak Bóg nieustannie wychodzi z umys¿u, denerwuje si¿, karze swój "wybrany" lud, obiecuje wszelkie kary wszystkim wrogom i ¿¿da niewolniczego pos¿usze¿stwa. To mo¿e by¿ zrobione tylko przez grup¿ rozgniewanych, m¿ciwych, niewolniczych kap¿anów (panów), którzy s¿ pozostawieni bez jedzenia!

Analityka w t¿umaczeniu z j¿zyka greckiego oznacza "sztuk¿ analizy" i jak pokazuje historia, najbardziej w¿äciwym stanowiskiem analitycznym jest wypracowanie holistycznego ¿wiatopogl¿du, kieruj¿cego si¿ tradycjami historycznymi, i traktowanie go w taki sposób, aby ten ¿wiatopogl¿d by¿ zawsze otwarty na dalszy rozwój, na postrzeganie wszystkich rozs¿dnych, dost¿pnych w innych orientacjach ¿wiatopogl¿dowych. Trzeba bez obaw stawiä czo¿a krytyce, s¿uchä jej i oczywi¿cie brä pod uwag¿ realia ¿ycia. Wäne jest, aby pami¿tä, a do¿wiadczenie ludzko¿ci elokwentnie ¿wiadczy o tym, ¿e ¿aden z tych ¿wiatopogl¿dów, które zostäy rozwini¿te w historii kultury ludzkiej w du¿ej mierze nie pozostä niezmieniony. Pod presj¿ rzeczywistej sytuacji zmieniäy si¿ i poprawiäy. Najg¿¿bsze pozycje ¿wiatopogl¿dowe przetrwäy, ¿e by¿y w stanie wch¿on¿¿ wszystkie cenne rzeczy, które däa im historia ¿wiata. ¿wiatopogl¿d zawsze kojarzy si¿ z przekonaniem. ¿wiatopogl¿d kädego cz¿owieka jest wynikiem d¿ugiej, z¿o¿onej i cz¿sto m¿cz¿cej pracy intelektualnej.

Narody bätyckie (Bätowie, Bätowie) zacz¿¿y si¿ tworzy¿ mniej wi¿cej pod koniec pierwszego tysi¿clecia p.n.e., po odej¿ciu od spo¿eczno¿ci s¿owiäsko-bätyckiej, przedtem nale¿äy do staro¿ytnych Indo-Europejczyków, które powstäy w obr¿bie "Wielkiego Stepu" - od po¿udniowego Uralu do wybrze¿a Morza Czarnego. Najprawdopodobniej s¿owo "Balts, Balts" pochodzi od s¿owa "biäy" - w j¿zyku ¿otewskim, w j¿zyku litewskim balta. Jako termin naukowy zostä zaproponowany w 1845 r. przez niemieckiego lingwist¿ Georga Nesselmana, profesora Uniwersytetu w Królewcu, zamiast terminu "Litwini". Bäty (plemiona bätyckie), zasiedlone w 1 tysi¿cleciu n.e., terytorium od po¿udniowego zachodu Bätyku do górnego Dniepru i dorzecza rzeki Oka (Goli), na prze¿omie 1-2 tysi¿cleci stäy si¿ cz¿¿ci¿ Staroruskiej ludno¿ci. Bätowie Zachodni (¿mudzi, Zemgalscy, Kurshi, ¿otysze) s¿ przodkami wspó¿czesnych ¿otyszy i Litwinów. Ta ksi¿¿ka zostäa przet¿umaczona przy u¿yciu sztucznej inteligencji.

Dodatkowe ksi¿gi Starego Testamentu to Ksi¿ga Tobitu i Ksi¿ga Judyty; Pierwsza, Druga i Trzecia Ksi¿ga Makabeusza. Ko¿ció¿ katolicki uwäa je za kanoniczne drugiego rz¿du, z wyj¿tkiem nieuznanej Trzeciej Ksi¿gi Machabeusza; Ko¿ció¿ prawos¿awny nie uwäa ich za kanoniczne, ale uznaje je za "u¿yteczne duchowo"; ko¿cio¿y protestanckie uto¿samiaj¿ je z Apokryf¿, to znaczy nie s¿ ¿wi¿te; Judai¿ci nie w¿¿czaj¿ ich do swojego kanonu, poniewä ich zdaniem Jahwe móg¿ mówi¿ tylko po hebrajsku (w¿äciwie "nadawany" przez zakulisowych kap¿anów hipnotyzerów), a ksi¿¿ki s¿ komponowane w j¿zyku starogreckim (koin) i aramejskim. Autorzy tych ksi¿¿ek s¿ nieznani. Czas rzekomego pisania: IV-I wiek p.n.e. - G¿ównym celem tych ksi¿g jest zmuszenie ¿ydów ¿yj¿cych w obcym ¿rodowisku do zachowania wiary w Jahwe, a tak¿e udowodnienie "wybranym" kalectwa bäwochwalstwa i przekonanie ich o konieczno¿ci przestrzegania ¿ydowskich norm zachowania i moralno¿ci niezb¿dnych do zachowania istnienia ¿ydowskiego kap¿ästwa.