Bücher von Andrew Tikhomirov

The erupcja Santorin (Tyre) i the "Exodus" the Izraelita od Egipt zdarzä si¿ woko¿o 1380 1380. The koczownik w the Sinai pustynia (woko¿o 40 rok), the zdobycie Canaan Joshua (woko¿o 30 rok) i the S¿dzia okres (woko¿o 280 rok) wzi¿¿ woko¿o 350 rok, until the pojawienie the pierwszy królewi¿tko, Saul (woko¿o 1030 1030). Okres historii Izraela, znany jako okres S¿dziów, otrzymä swoj¿ nazw¿, poniewä S¿dziowie byli przywódcami plemion izraelskich. Tam, gdzie s¿ one wymienione w tej ksi¿¿ce, u¿ywane jest hebrajskie s¿owo, które ma kilka znacze¿, w tym "wybawiciel", "zbawiciel", "w¿adca". Mo¿e równie¿ oznaczä "s¿dziego", czyli osob¿, która rozstrzyga spory i rozwi¿zuje spory. Ksi¿ga Ruth jest uwäana za dodatek do Ksi¿gi S¿dziów Izraela. Zawiera biografi¿ "pobo¿nej" Ruth Moabitian, która stäa si¿ wielk¿ babci¿ króla Dawida, a nast¿pnie Jezusa Chrystusa. W Ewangeliach imiona Voz, Rufi i Owidiusz s¿ zawarte w genealogii Jezusa. Babcia Dawida, wed¿ug Ksi¿gi Rufi, by¿a Moabiank¿. Poniewä ksi¿¿ka pochodzi z IV wieku p.n.e., kiedy to mä¿e¿stwa mieszane by¿y surowo zabronione, fakt ten podkre¿la sprzeciw autorów wobec oficjalnego punktu widzenia.

Wielkanoc jest jednym z g¿ównych ¿wi¿t religii ¿ydowskiej i chrze¿cijäskiej. Koncepcja Wielkanocy zmieniäa si¿ jednak nieustannie w historii, w zale¿no¿ci od pewnych wydarze¿. W III-2II tysi¿cleciu p.n.e. Wielkanoc by¿a wiosennym ¿wi¿tem staro¿ytnych ¿ydowskich plemion koczowniczych zajmuj¿cych si¿ hodowl¿ byd¿a, a samo s¿owo "pesach" oznaczäo ofiar¿ przeb¿agaln¿ (od pierworodnego byd¿a z wiosennego wycielenia). Wraz z podbojem Kanaanu w Palestynie przez Staro¿ytnych ¿ydów w XIV-XIII w. p.n.e. i ich przej¿ciem do osiad¿ego rolnictwa, ¿wi¿to Wielkanocne po¿¿czono ze ¿wi¿tem pocz¿tku ¿niw - "mazzotem". W VII wieku p.n.e. ustanowienie Paschy zostäo przypisane bogu Jahwe (faktycznie ¿ydowskim kap¿anom) i przypisane do czasu exodusu ¿ydów z Egiptu. Po ostatecznej kl¿sce królestwa ¿ydowskiego przez Rzym (1 wiek p.n.e.), Pascha w judaizmie nabräa nowych cech zwi¿zanych z wiar¿ w przyj¿cie "zbawiciela" - Mesjasza. Chrze¿cijäskie ¿wi¿to Wielkanocy, ustanowione przez nauk¿ Ko¿cio¿a na pami¿tk¿ "zmartwychwstania" zäo¿yciela chrze¿cijästwa Jezusa Chrystusa, zostäo zapo¿yczone z religii ¿ydowskiej.

Pod wzgl¿dem antropologicznym ludy tajskie s¿ odmianami typu po¿udniowo-mongoloidalnego. Niektóre ludy tajskie (Lao, Nung, Thais) wykazuj¿ pewne cechy tzw. "Veddoid typu" - rasy negroidalno-australoidalnej. Ludy tajskie s¿ cz¿¿ci¿ jeszcze wi¿kszej rodziny ludów Ai-Kadai. Migracja staro¿ytnych plemion tajskich do Azji Po¿udniowo-Wschodniej rozpocz¿¿a si¿ w ostatnich wiekach I tysi¿clecia p.n.e., prawdopodobnie z Azji ¿rodkowej. W III - I wieku p.n.e. rozprzestrzenia si¿ megalityczna kultura wczesnej epoki ¿elaza, by¿ mo¿e zwi¿zana z przenikaniem na ten teren plemion tajskich. Na pocz¿tku naszej ery istniäa formacja stanowa, a raczej unia plemion laotäskich nale¿¿cych do tej samej grupy tajskiej, a nast¿pnie poddanych wp¿ywom kulturowym Indii. Migracja nasili¿a si¿ w pierwszych wiekach n.e., kiedy to nowe plemiona koczownicze przyby¿y z pó¿nocy, a zako¿czy¿a si¿ w XIII wieku, kiedy to Mongo¿owie, ustanawiaj¿c swoj¿ w¿adz¿ na terytorium Chin, wyparli cz¿¿¿ plemion Laotai z terytorium wspó¿czesnej chi¿skiej prowincji Yunnan.

Ab dem 3. Jahrtausend v. Chr. begannen semitische Viehzuchtstämme aus der syrischen Steppe in die Dvurechye einzudringen. Die Sprache dieser Gruppe von semitischen Stämmen wird akkadisch oder babylonisch-assyrisch genannt, nach jenen späteren Namen, die diese Gruppe von Semiten bereits in Dvurechye erworben hat. Zuerst siedelten sie sich im nördlichen Teil des Landes an und zogen in die Landwirtschaft. Dann verbreitete sich ihre Sprache auch in den südlichen Teil von Dvurechye; am Ende des dritten Jahrtausends gab es eine endgültige Vermischung der semitischen und sumerischen Bevölkerung. Die verschiedenen semitischen Stämme stellten damals den Großteil der Hirtenbevölkerung in Westasien dar; ihr Siedlungsgebiet umfasste die syrische Steppe, Palästina und Arabien. Das Vorhandensein mehrerer semitischer Wörter in alten sumerischen Texten zeugt von sehr frühen Beziehungen zwischen den Sumerern und den semitischen Hirtenstämmen. Die semitischen Stämme erscheinen dann innerhalb des von den Sumerern bewohnten Gebietes. Bereits in der Mitte des 3. Jahrtausends begannen die semitischen Stämme im Norden der Dvurechye-Semiten als Erben und Nachfolger der Sumer-Kultur zu gelten.

Prawie jedna czwarta ludzko¿ci, pod has¿em reform rynkowych prowadzonych przez Komunistyczn¿ Parti¿ Chin, nadal buduje socjalizm, zaskakuj¿c ¿wiat bezprecedensowym sukcesem gospodarczym. A wszystko to dzi¿ki chi¿skiemu ¿wiatopogl¿dowi, który od czasów staro¿ytnych poch¿aniä wszystkie pozytywne i po¿yteczne rzeczy, pozwoli¿ na rozwój kraju. Chi¿skie szko¿y taoizmu, konfucjanizmu, moizmu, legitymizmu, filozofów przyrody i inne miäy ogromny wp¿yw na dalszy rozwój chi¿skiej filozofii. To w¿änie w tym okresie narodzi¿y si¿ poj¿cia i kategorie, które nast¿pnie stäy si¿ tradycyjne dla cäej pó¿niejszej historii chi¿skiego ¿wiatopogl¿du, ä do dnia dzisiejszego. To w¿änie w tym okresie poj¿cia i kategorie stäy si¿ pó¿niej tradycyjne dla cäej pó¿niejszej historii chi¿skiego ¿wiatopogl¿du ä do dnia dzisiejszego. Oficjalnie stwierdza si¿, ¿e do po¿owy tego wieku Chiny b¿d¿ najbogatszym, najbardziej demokratycznym i najpot¿¿niejszym pästwem socjalistycznym na ¿wiecie. 82-milionowa Komunistyczna Partia Chin jest najwi¿ksz¿ parti¿ polityczn¿ na ¿wiecie i rz¿dzi najbardziej zaludnionym krajem ¿wiata (ponad 1,3 miliarda ludzi).

"Dzieje ¿wi¿tych Aposto¿ów" z punktu widzenia nauki to najnowsza ksi¿¿ka Nowego Testamentu, powstäa pod koniec I-go pocz¿tku II wieku n.e.Jest to próba sformalizowania historii ksztätowania si¿ chrze¿cijästwa.Zgodnie z chrze¿cijäskimi opowie¿ciami odzwierciedlonymi w tych dzie¿ach, kaznodzieje nowej doktryny w miastach wschodnich prowincji Cesarstwa Rzymskiego g¿osili, podobnie jak w Palestynie, w synagogach.Apokalipsa jest jedyn¿ prorocz¿ ksi¿g¿ Nowego Testamentu. Ksi¿¿ka powstäa prawdopodobnie pod koniec lat 60. i na pocz¿tku 70.I wieku naszej ery, podczas prze¿ladowä chrze¿cijan.Autor, którego imi¿ brzmi Jan, zostä wygnany na wysp¿ Patmos na Morzu Egejskim i cz¿sto uto¿samiany jest z autorem Ewangelii Jana,cho¿ istniej¿ pogl¿dy, ¿e byli to ró¿ni ludzie. Jan by¿ ¿ci¿le zwi¿zany z judaizmem, ¿wiatopogl¿d autora Apokalipsy odzwierciedlä najwcze¿niejszy etap w historii chrze¿cijästwa.Do tego czasu rodz¿ce si¿ chrze¿cijästwo nie rozwin¿¿o jeszcze swoich podstawowych dogmatów, na przyk¿ad, nie ma poj¿cia o trójcy,tekst zawiera jednego boga, Boga Wszechmog¿cego,czyli tego samego ¿ydowskiego boga Jahwe, nie ma poj¿cia o religii mi¿o¿ci, nienawi¿¿ do Rzymu objawia si¿ wsz¿dzie.