Bücher von Andrey Tikhomirov

Pracowä jako nauczyciel w szko¿ach ¿rednich, uczelniach wy¿szych i redagowä gazety: Hosea, Joel, Amos, Hebrajski, Jonah, Micah, Naum, Awwakum, Sophonia, Aghgea, Zachariah, Malachiasz s¿ tak nazwane z powodu mäej ilo¿ci ksi¿¿ek nazwanych ich imieniem. Byli to ludzie zahipnotyzowani przez kap¿anów judaizmu, "nadawali" tylko to, co jest korzystne dla kap¿anów, czyli przywracali "zagubione owce" - dzieci Izraela - na ¿ono judaizmu, walczyli z innymi konkuruj¿cymi ze sob¿ kultami, wspierali "w¿äciwych" królów, czyli tych, którzy wzmacniali wiar¿ w religi¿ Jahwe. Wszyscy ci kap¿ani byli "karmieni" przez t¿ wiar¿. Prorokom wydawäo si¿, ¿e przez nich sam Pan (Pan Bóg) zadeklarowä swoje przepowiednie. S¿owo Bo¿e" jest mow¿ hipnotyzuj¿cych kap¿anów, którzy inspirowali "wybranych" tym, co jest korzystne dla ¿ydowskich kap¿anów. Yahweh wci¿¿ zachowuje wiele cech narodowego boga Izraela. Jego ulubionym miejscem zamieszkania i kultu jest nadal Góra Syjon i miasto Jerozolima. Stamt¿d Jahwe zostanie wys¿any, by ukarä tych, którzy zgrzeszyli przeciwko niemu. To kompletna analogia z m¿ciwym cz¿owiekiem. To znaczy, ¿e to nie Bóg stworzy¿ ¿wiat na swój w¿asny obraz, ale sam cz¿owiek stworzy¿ ¿wiat "boski" we w¿asnej wyobräni przez analogi¿ do w¿asnego ¿ycia.

Ludy tureckie tworz¿ si¿ na rozleg¿ym obszarze w górach A¿taju i wspó¿dziäaj¿ z innymi grupami j¿zykowymi: Mongo¿ami, Tunguso-Manchu i Tybeto-Chi¿czykami. Samo s¿owo "A¿taj" pochodzi od turkijskiego s¿owa "A¿tyn" - "z¿oto", w mongolskim "alt". "Altan tobchi" lub "Altan tovch" ("z¿oty guzik" lub "z¿oty ¿uk") to mongolska kronika z XVII wieku. A¿taj jest znany od czasów staro¿ytnych z bogatych z¿ó¿ polimetali, rudy ¿elaza, rt¿ci i z¿ota. W procesie rozwoju j¿zyków i ludów türkickich - ich nosicieli - uksztätowäy si¿ dialekty i j¿zyki, charakteryzuj¿ce si¿ z jednej strony podobie¿stwem - wynikaj¿cym z jedno¿ci ich pochodzenia, a z drugiej strony ró¿nicami, które t¿umaczy si¿ rozpadem wspólnego j¿zyka türkickiego - najpierw na dialekty, a nast¿pnie na odr¿bne j¿zyki i grupy j¿zykowe.

Rosja pó¿niej ni¿ inne kraje europejskie uznäa zasad¿ wolno¿ci religijnej. W opublikowanym w 1875 r. "Kodeksie Ustaw Imperium Rosyjskiego" wszystkie religie na terenie kraju zostäy podzielone na trzy grupy: pästwowe (wyznanie prawos¿awne), tolerancyjne (katolickie, protestanckie, ormiäsko-gregoriäskie, islamskie, buddyjskie, judaistyczne, pogäskie) i nietolerancyjne ("sekty" - Dukhoborów, Molokanów, ¿ydów, Zakresy, obrazoburców). Po ustanowieniu w¿adzy radzieckiej przyj¿to dekret z 23 stycznia 1918 r. "O oddzieleniu ko¿cio¿a od pästwa i szko¿y od ko¿cio¿a". Dekret ten po raz pierwszy zadeklarowä, ¿e wszystkie religie powinny by¿ na równej pozycji i ¿e kädy obywatel ma prawo do wyznawania dowolnej religii lub nie wyznawä ¿adnej. Tak wi¿c, w tym dokumencie po raz pierwszy nadano zasadzie wolno¿ci sumienia nowoczesn¿ form¿ - oznaczäo to nie tylko swobod¿ wyboru religii, ale tak¿e wolno¿¿ nie wyznawania ¿adnej religii.