Bücher von Andrey Tikhomirov

Zäo¿yciel WikiLeaks, Julian Assange, zostä zatrzymany 11 kwietnia 2019 roku, a Assange zostä aresztowany w ambasadzie Ekwadoru na podstawie nakazu wydanego przez S¿d S¿dziowski w Westminsterze 29 czerwca 2012 roku za niestawiennictwo w s¿dzie. Assange z¿o¿y¿ wniosek o azyl polityczny w ambasadzie Ekwadoru w 2012 roku. Od tego czasu nigdy nie opu¿ci¿ misji dyplomatycznej Ameryki ¿aci¿skiej w Londynie z obawy przed aresztowaniem i ekstradycj¿ do Stanów Zjednoczonych, gdzie jest oskar¿ony o publikowanie tajnych dokumentów Departamentu Stanu. Rozprawy s¿dowe w sprawie ekstradycji do USA Juliana Assange'a, zäo¿yciela organizacji WikiLeaks, zostan¿ wznowione w Londynie 7 wrze¿nia 2020 roku. B¿dzie on nadal przetrzymywany w wi¿zieniu Belmarsh we wschodniej cz¿¿ci brytyjskiej stolicy, o zaostrzonym rygorze. Wcze¿niej dwukrotnie odmówiono mu zwolnienia za kaucj¿. Departament Sprawiedliwo¿ci Stanów Zjednoczonych z¿o¿y¿ 18 zarzutów karnych przeciwko Assange'owi. W szczególno¿ci jest on oskar¿ony o przest¿pstwa zwi¿zane z najwi¿kszym w historii USA przypadkiem ujawnienia informacji niejawnych. Pod wszystkimi zarzutami, Assange grozi 175 lat wi¿zienia.

Je¿li w XIX wieku Karol Marks nazwä religi¿ opium ludu, to teraz religia stäa si¿ "dzi¿ki" ¿wiatowej oligarchii opium dla ludu - duchowym lekiem, który jest u¿ywany do utrzymywania mas w ryzach z¿udze¿ religijnych. Analogicznie do stosunków mi¿dzyludzkich w czasach staro¿ytnych, zdolni kap¿ani dziäaj¿cy pod imieniem mistrza boga, zawierali tak zwane przymierza - umowy, porozumienia oparte na zasadzie talionu: ty - do mnie, ja - do ciebie. Nieko¿cz¿ce si¿ odniesienia do wiecznych przymierzy i ¿lubów Bo¿ych w "¿wi¿tych" tekstach dowodz¿, ¿e tak zachowuje si¿ tylko cz¿owiek, który stara si¿ by¿ wierz¿cym na wszelkie mo¿liwe sposoby. Ideologiczna nadbudowa wspó¿czesnego czystego ¿wiata jest nieod¿¿cznie zwi¿zana z interesem dominuj¿cej klasy paso¿ytniczej kapitalistycznych oligarchów nie tylko w utrzymaniu wyzyskiwanych warstw spo¿ecznych, tj. ogromnych, przyt¿aczaj¿cych mas, na poziomie niewiedzy, który zapewni¿by Bomondo materialn¿ i polityczn¿ dominacj¿ i dobrobyt, ale tak¿e w utrzymaniu i pog¿¿bianiu spo¿ecznej bierno¿ci mas, zw¿aszcza poprzez ¿wiadome propagowanie "sensacji", przes¿dów, my¿lenia religijnego i mistycznego.

Si au XIXe siècle, Karl Marx appelait la religion l'opium du peuple, aujourd'hui la religion est devenue "grâce" à l'oligarchie mondiale de l'opium pour le peuple - une drogue spirituelle qui est utilisée pour tenir les masses en échec des illusions religieuses. Par analogie avec les relations humaines de l'Antiquité, les prêtres habiles, agissant sous le nom du maître du dieu, concluaient ce que l'on appelle des pactes - contrats, les accords basés sur une règle du talion : vous - à moi, je - à vous. Les références interminables aux alliances et aux v¿ux éternels de Dieu dans les textes "sacrés" prouvent que c'est la façon de se comporter d'un homme qui s'efforce d'être cru de toutes les manières possibles. La superstructure idéologique du monde pur moderne est inhérente à l'intérêt de la classe parasitaire dominante des oligarques capitalistes non seulement de maintenir les couches exploitées de la société, c'est-à-dire les masses énormes et écrasantes, à un niveau d'ignorance qui assurerait aux Bomondo leur domination et leur bien-être matériels et politiques, mais aussi de maintenir et d'approfondir la passivité sociale des masses, notamment par la propagation consciente de la "sensation", de la superstition, de la pensée religieuse et mystique.

Pojawienie si¿ nauki poprzedzone by¿o ogromnym okresem formacji ludzkiej. Wyst¿powanie i rozwój jego aktywno¿ci spo¿ecznej i pracowniczej, rozszerzanie i wzmacnianie jego relacji spo¿ecznych determinowäy popraw¿ aktywno¿ci poznawczej cz¿owieka. Produkcja i stosowanie narz¿dzi wymagäo znajomo¿ci ró¿nych w¿äciwo¿ci mineräów, drewna, a pó¿niej metalu. Polowanie na zwierz¿ta i ich udomowienie wymagäo poznania miejsc, w których ¿y¿y, struktury ich ciäa, zwyczajów i cech ¿ycia. We wczesnej fazie rozwoju cz¿owieka jego wiedza o rzeczywisto¿ci by¿a jeszcze niewielka. Mog¿y one by¿ w pe¿ni przechowywane w jego pami¿ci, przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie. W procesie dalszego rozwoju spo¿ecze¿stwa, w zwi¿zku z rosn¿cym spo¿ecznym podziäem pracy, praktyka spo¿eczna rozszerza si¿ i staje si¿ coraz bardziej skomplikowana. Wiedza ludzi jest tak wzbogacona, ¿e pami¿¿ jednostki nie jest ju¿ w stanie jej uchwyci¿ i zachowä. Pocz¿tki wiedzy naukowej rozwijäy si¿ stopniowo, ale stale. W granicach jeszcze nie rozcz¿onkowanej cäo¿ci wiedzy o rzeczywisto¿ci zachodzi¿ stopniowy proces akumulacji wiedzy w ró¿nych obszarach.

Nie ma z¿ych i dobrych ludzi, jak i innych stworze¿, wszyscy oni po prostu post¿puj¿ z w¿asnych interesów - fikcyjnych lub prawdziwych. I, jak wiemy, nic nie umacnia ¿adnej wspólnoty, gdy¿ obecno¿¿ zewn¿trznego wroga, budzi uczucie stadno¿ci, które jest wykorzystywane przez "zainteresowanych" w ich w¿asnym interesie. Jednoznaczny charakter kädej oceny wyrównuje rzeczywisto¿¿, poniewä wszystko jest niezwykle zró¿nicowane. W cz¿owieku jest wiele zwierz¿cych osobliwo¿ci. Agresywno¿¿ cz¿owieka odpowiada agresywno¿ci zwierz¿t. Przydatny, niezb¿dny instynkt pozostaje na ogó¿ niezmieniony; ale w szczególnych przypadkach, gdy jego przejaw by¿by szkodliwy, wprowadza si¿ specjalnie stworzony mechanizm hamowania, rozwój kulturowo-historyczny ludów odbywa si¿ w ten sam sposób. Dlatego najwäniejszymi wymaganiami Moj¿esza i wszystkich innych tabletek nie s¿ przepisy, ale zakazy, uwäa austriacki naukowiec Konrad Lorenz. Chrystus zabroni¿ nam sprzeciwiä si¿ temu z¿u. Odmowa walki jest równie¿ znana u zwierz¿t. Wiara w bosko¿¿ kädego zak¿adu opiera si¿ na pojawieniu si¿ instynktu w wyniku genetycznego utrwalenia powtarzania pewnych dziää.

W¿ród pisanych ¿róde¿ kultury rosyjskiej czo¿owe miejsce zajmuj¿ kroniki. Kronika to gatunek pracy historycznej, w której narracja prowadzona jest w porz¿dku chronologicznym wed¿ug lat (lat). Jednak kroniki s¿ nie tylko zapisami tego, co dziäo si¿ w porz¿dku rocznym, ale tak¿e zbiorem tych ¿róde¿ masowych informacji, które kronikarz posiadä w tym czasie i z którymi mo¿na si¿ zgodzi¿, a nawet pok¿óci¿. Kronika powstäa w Staro¿ytnej Rosji i jest obecnie odradzana przez entuzjastów w wyniku rozwoju ¿wiadomo¿ci narodowej i potrzeby historycznego samostanowienia wszystkich narodów tego kraju. Ale kronika nie jest tylko list¿ faktów historycznych. Uosabiäa ona szeroki wachlarz pogl¿dów i koncepcji nowoczesnego spo¿ecze¿stwa. Dlatego kronik¿ mo¿na uznä za uogólniony zabytek kultury rosyjskiej. Kronika jest podstaw¿ historii pästwa, jego ideologii, zrozumienia miejsca pästwa w historii ¿wiata; jest jednym z najwäniejszych zabytków zarówno pisma, jak i literatury, historii i kultury w ogóle.