Bücher von Kemal Yildirim

What is Montessori education? For more than a century now, the child-focused approach that Dr. Maria Montessori, an Italian physician, developed for educating children has been transforming schools around the globe. As soon as you enter a classroom, you know that something different is afoot. Montessori classrooms are immediately recognizable. You will see children working independently and in groups, often with specially designed learning materials; deeply engaged in their work; and respectful of themselves and their surroundings. The Montessori Method fosters rigorous, self-motivated growth for children and adolescents in all areas of their development ¿ cognitive, emotional, social, and physical. Montessori education is student-led and self-paced, but guided, assessed, and enriched by knowledgeable and caring teachers, the leadership of their peers, and a nurturing environment. Within the community of a multi-age classroom ¿ designed to create natural opportunities for independence, citizenship, and accountability ¿ children embrace multi-sensory learning and passionate inquiry.

25 maja 1969 r. kilku m¿odych oficerów nazywaj¿cych siebie Wolnymi Oficerami Ruchem przej¿¿o w¿adz¿ w Sudanie i rozpocz¿¿o er¿ Nimeiri w historii Sudanu. U podstaw spisku znalaz¿o si¿ dziewi¿ciu oficerów dowodzonych przez pu¿kownika Jaafara i Nimeiriego, którzy byli zamieszani w spiski przeciwko re¿imowi Abbuda. Zamach stanu Nimeiriego udaremni¿ spiski innych grup, w których wi¿kszo¿¿ stanowi¿y frakcje wojskowe wspierane przez Sudäsk¿ Parti¿ Komunistyczn¿ (SCP), arabskich nacjonalistów lub konserwatywne grupy religijne. Przywódcy zamachu stanu, do których do¿¿czy¿ Babiker Awadallah, by¿y s¿dzia naczelny, który by¿ wtajemniczony w zamach stanu, sami stanowili dziesi¿cioosobow¿ Rad¿ Rewolucyjno-Dowodz¿c¿ (RevolutionaryCommand Council - RCC), która pod przewodnictwem Nimeiriego posiadäa zbiorow¿ w¿adz¿ wykonawcz¿. Przejmuj¿c kontrol¿, RCC og¿osi¿a powstanie "demokratycznej republiki", której celem jest rozwój niezale¿nego "sudäskiego socjalizmu".

Na przestrzeni wieków centralna rola kobiet w spo¿ecze¿stwie zapewniäa stabilno¿¿, post¿p i d¿ugoterminowy rozwój narodów. Na cäym ¿wiecie kobiety stanowi¿ 43 procent ¿wiatowej si¿y roboczej w rolnictwie - w niektórych krajach odsetek ten wzrasta do 70 procent. Na przyk¿ad, w cäej Afryce 80 procent produkcji rolnej pochodzi z mäych gospodarstw rolnych, z których wi¿kszo¿¿ stanowi¿ kobiety wiejskie. Powszechnie przyjmuje si¿, ¿e rolnictwo mo¿e by¿ motorem wzrostu i redukcji ubóstwa w krajach rozwijaj¿cych si¿. Kobiety, zw¿aszcza matki, odgrywaj¿ najwi¿ksz¿ rol¿ w podejmowaniu decyzji dotycz¿cych planowania posi¿ków rodzinnych i diety. A kobiety cz¿¿ciej same zg¿aszaj¿ swoj¿ inicjatyw¿ w zakresie ochrony zdrowia i od¿ywiania dzieci. Kobiety s¿ g¿ównymi opiekunami dzieci i osób starszych w kädym kraju ¿wiata. Mi¿dzynarodowe badania pokazuj¿, ¿e gdy zmienia si¿ gospodarka i organizacja polityczna spo¿ecze¿stwa, kobiety przejmuj¿ inicjatyw¿ w pomaganiu rodzinie w dostosowaniu si¿ do nowych realiów i wyzwä. S¿ one prawdopodobnie g¿ównym inicjatorem pomocy zewn¿trznej i odgrywaj¿ wän¿ rol¿ w u¿atwianiu (lub utrudnianiu) zmian w ¿yciu rodzinnym. Ta ksi¿¿ka opisuje rol¿ kobiet w buddyzmie, konfucjanizmie i taoizmie.

Ernest Gellner, zmar¿y 5 listopada 1995 roku, by¿ jednym z wielkich polimatrów stulecia. Wiele z jego dwudziestu ksi¿¿ek dotyczy¿o filozofii, socjologii i antropologii. Jednak u podstaw jego pracy le¿äa kwestia historyczna. Ernest Gellner urodzi¿ si¿ w 1925 roku w Pary¿u, ale dorastä w zró¿nicowanym kulturowo ¿rodowisku mi¿dzywojennej Pragi. Aneksja Sudetów przez nazistowskie Niemcy i rosn¿cy antysemityzm w kontrolowanym przez Niemcy protektoracie Czech i Moraw zmusi¿y jego rodzin¿ do emigracji i osiedlenia si¿ w Londynie w 1939 r. Gellner szybko zaadaptowä si¿ do nowego ¿ycia w Anglii i zdoby¿ stypendium Oxfordu w zakresie filozofii, ekonomii i polityki. W Oxfordzie Gellner zetkn¿¿ si¿ z inspirowan¿ przez Wittgensteina idealistyczn¿ filozofi¿ j¿zyka, która pozostawäa w g¿¿bokiej sprzeczno¿ci z jego ju¿ dostrzegalnym, materialistycznym rozumieniem ¿wiata spo¿ecznego. Po zako¿czeniu wojny Gellner t¿skni¿ za powrotem do Pragi, ale okazäa si¿ to daremna próba, poniewä g¿¿boko rozczarowä si¿ stopniowym przyjmowaniem przez nowe pästwo czechos¿owackie ideologii radzieckiej.

What Was the League of Nations?The League of Nations, abbreviated as LON (French: Société des Nations [s¿sjete de n¿sj¿¿], abbreviated as SDN or SdN), was the first worldwide intergovernmental organization, whose principal mission was to maintain world peace. This book thus argues that the League of Nations ultimately failed due to its lack of membership from the major world powers, its lack of unity in purpose, its lack of organization, and its lack of commitment to cause. Each of these weaknesses is discussed as well as the damage each inflicted on the believability and support of the coalition. The League of Nations was an international diplomatic group developed after World War I as a way to solve disputes between countries before they erupted into open warfare. A precursor to the United Nations, the League achieved some victories, but had a mixed record of success, sometimes putting self-interest before becoming involved with conflict resolution, while also contending with governments that did not recognize its authority. The League effectively ceased operations during World War II.

In May 1963, 32 Heads of independent African States met in Addis Ababa, Ethiopia, to sign the Charter creating Africäs first post-independence continental institution, The Organisation of African Unity (OAU). The OAU was the manifestation of the pan-African vision for an Africa that was united, free and in control of its own destiny and this was solemnised in the OAU Charter, in which the founding fathers recognized that freedom, equality, justice and dignity were essential objectives for the achievement of the legitimate aspirations of the African peoples and that there was a need to promote understanding among Africäs peoples and foster cooperation among African states in response to the aspirations of Africans for brother-hood and solidarity, in a larger unity transcending ethnic and national Differences. The guiding philosophy was that of Pan-Africanism, which centred on African socialism and promoted African unity, the communal characteristic and practices of African communities, and a drive to embrace Africäs culture and common heritage.

Od Traktatu o Unii Europejskiej (1992) do Traktatu z Lizbony (2007) demokracja stäa si¿ centralnym elementem konstytucjonalizacji Unii Europejskiej (UE).1 W ci¿gu tych dwudziestu pi¿ciu lat konstytucjonalizacja demokracji przebiegäa w dwóch zasadniczych aspektach. Po pierwsze, kontrowersje zwi¿zane z ratyfikacj¿ TUE doprowadzi¿y do szeregu reform traktatowych maj¿cych na celu rozwi¿zanie problemu "deficytu demokracji" w Unii Europejskiej. Kulminacj¿ tych reform by¿ traktat lizbo¿ski (LT). Po drugie, UE uczyni¿a transfer demokratycznych form rz¿dów do pästw trzecich kluczowym elementem swojej polityki cz¿onkostwa. Obecnie w Unii Demokratycznej cz¿onkami mog¿ by¿ tylko demokratyczne kraje. Konstytucjonalizacja demokracji jest jedn¿ z najwäniejszych transformacji w historii projektu europejskiego. Jest to równie¿ jeden z najwäniejszych eksperymentów demokratycznych w historii ¿wiata. Demokratyczna reforma wewn¿trznego zarz¿dzania i stworzenie demokratycznego kryterium cz¿onkostwa to dwa kluczowe aspekty w kulminacji transformacji UE z podmiotu gospodarczego (aczkolwiek o oczywistych celach politycznych) w podmiot o wyränie demokratycznych celach i ¿rodkach.

Ta ksi¿¿ka ocenia t¿ kontrowersyjn¿ prac¿. Omówiono jego rozpad spo¿ecze¿stwa jako struktury spo¿ecznej, politycznej i kulturowej. I rozwäa ide¿ to¿samo¿ci spo¿ecznej oraz to, jak Bourdieu postrzega j¿ jako rozwini¿t¿ i utrzymywan¿ za pomoc¿ idei kapitäu spo¿ecznego i kulturowego. W The Cultural Contradictions of Capitalism (1976) Bell twierdzi, ¿e rozwój dwudziestowiecznego kapitalizmu doprowadzi¿ do sprzeczno¿ci pomi¿dzy sfer¿ kulturow¿ konsumpcyjnej natychmiastowej samozadowolenia a zapotrzebowaniem, w sferze ekonomicznej, na pracowite i produktywne jednostki.1 Bell wyräa to poprzez swoj¿ metodologi¿ "trzech sfer", która dzieli nowoczesne spo¿ecze¿stwo na sfer¿ kulturow¿, ekonomiczn¿ i polityczn¿. Bell obawia si¿, ¿e wraz z rozwojem pästwa opieku¿czego w latach powojennych, ludno¿¿ zaczyna domagä si¿, aby pästwo spe¿niäo hedonistyczne pragnienia, które zach¿caj¿ sfer¿ kulturow¿. Zbiega si¿ to z ci¿g¿ym wymogiem utrzymania przez pästwo silnego ¿rodowiska gospodarczego sprzyjaj¿cego ci¿g¿emu wzrostowi.

Rousseaüs Philosophy ¿ Theory of Human nature. The first man who, having fenced in a piece of land, said 'This is mine', and found people naïve enough to believe him, that man was the true founder of civil society. From how many crimes, wars, and murders, from how many horrors and misfortunes might not any one have saved mankind, by pulling up the stakes, or filling up the ditch, and crying to his fellows: Beware of listening to this impostor; you are undone if you once forget that the fruits of the earth belong to us all, and the earth itself to nobody. ¿ Rousseau, 1754. In common with other philosophers of the day, Rousseau looked to a hypothetical "state of nature" as a normative guide. Rousseau criticized Thomas Hobbes for asserting that since man in the "state of nature... has no idea of goodness he must be naturally wicked; that he is vicious because he does not know virtue". On the contrary, Rousseau holds that "uncorrupted morals" prevail in the "state of nature" and he especially praised the admirable Webster, "Rousseau", Random House Webster's Unabridged Dictionary, Random House "Pre-romanticism Criticism".

Kontrola mediów Noama Chomsky'ego jest ¿wiczeniem propagandowym: jak media z powodzeniem uciek¿y z cäej populacji, by uwierzy¿ we wszystko, co drukuj¿ lub relacjonuj¿. Stopie¿, w jakim twierdzenia Chomsky'ego docieraj¿ do najbardziej oddalonych regionów komunikacji jest zarówno wielki, jak i dalekosi¿¿ny; ¿e wspó¿czesne media wykorzystuj¿ takie propagandowe elementy jak ¿ó¿te dziennikarstwo i ustalanie agendy mówi¿ o znieksztäconej naturze dostarczycieli informacji i o tym, jak przechylaj¿ prawd¿, by zaspokoi¿ wäniejsze motywy. Dlatego te¿ w ramach tematu Noama Chomsky'ego warto b¿dzie wskazä, w jaki sposób urz¿dy lub rz¿d, aby osi¿gn¿¿ swoje cele, wykorzystuj¿ media. W tym celu nale¿y równie¿ przyjrze¿ si¿ temu, w jaki sposób rz¿d przej¿¿ kontrol¿ nad masami i nadal j¿ utrzymuje, zw¿aszcza, ¿e media s¿ narz¿dziem kontroli mas. Avram Noam ChomskyAvram Noam Chomsky (ur. 7 grudnia 1928 r.) jest amerykäskim lingwist¿, filozofem, kognitywist¿, historykiem, krytykiem spo¿ecznym i dziäaczem politycznym. Czasami nazywany "ojcem wspó¿czesnej lingwistyki", Chomsky jest równie¿ wän¿ postaci¿ w filozofii analitycznej i jednym z zäo¿ycieli dziedziny kognitywistyki.