Bücher von Kemal Yildirim

Dieses Buch untersucht das Leben und den Einfluss von Gamal Abdul Nasser aus Ägypten während der1950er, 60er und 70er Jahre. GamalAbdel Nasser Hussain (Großbritannien: /¿¿¿m¿¿l ¿æbd¿l ¿n¿¿s¿r, - ¿næs¿r/, USA: /-¿¿¿bd¿l -/;Arabisch: ¿¿¿¿ ¿¿¿ ¿¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿ ,romanisiert: Jam¿l ¿Abdu n-N¿¿ir¿usayn, Ägyptisch-Arabisch: [¿æ¿mæ¿l ¿æbden¿n¿¿s¿e¿ ¿e¿se¿n]; 15. Januar 1918 - 28September 1970) war ein ägyptischer Politiker, der als zweiter Präsident vonÄgypten, von 1954 bis zu seinem Tod 1970. Nasser führte 1952 den Sturz der Monarchie anund führte im folgenden Jahr weitreichende Landreformen ein. Nach einemAttentat auf ihn durch ein Mitglied der Muslimbruderschaftim Jahr 1954ging er hart gegen dieOrganisation, stellte Präsident Mohamed Naguib unter Hausarrest und nahmExekutivbüro. Er wurde im Juni 1956 formell zum Präsidenten gewählt.

Farid al-Atrash est reconnu parmi les musiciens arabes comme le meilleur joueur de oud de son temps C le roi du oud. Les chanteurs l'imitent souvent sans honte, rendant hommage à son grand talent ; de plus, sa voix et son style triste sont si uniques qu'ils peuvent être clairement imités. Les compositeurs ont trouvé en Farid (un nom qui signifie unique en arabe) un concurrent compétent et un prétendant au leadership dans ce domaine. Ces réalisations ont été particulièrement impressionnantes puisqu'il a fait son entrée dans le monde de l'art à l'époque des géants établis comme Mohammad Abdul Wahab et Umm Kulthum, et à une époque où les nouvelles technologies comme l'enregistrement et le cinéma remodelaient le domaine. Dans le but de se créer une niche, Farid a emprunté au flamenco et au tango dans ses compositions. Le premier a un maqam commun avec la musique arabe, tandis que le second était à la mode en Europe à l'époque. Il a tenté des ¿uvres qu'il a qualifiées d'"opératiques" avec élégance et sophistication, répondant à une attitude élitiste dominante dans ses milieux.

Pochodzenie, natura i ewolucja dwóch g¿ównych nurtów my¿lenia ekonomicznego s¿ zawarte w tej ksi¿¿ce, tych Johna Maynarda Keynesa i Karola Marksa, i wp¿yw kädego z nich na rozwój gospodarczy, a raport z tej ksi¿¿ki analizuje prac¿ w ekonomii. Ksi¿¿ka zatytu¿owana Kremlowski kapitalizm, napisana przez Blasi, Kroumova & Kruse (1996), bada stan Rosji w pierwszej cz¿¿ci lat dziewi¿¿dziesi¿tych XX wieku. Ksi¿¿ka jest streszczona. Ekonomia keynesistowska jest teori¿, która mówi, ¿e rz¿d powinien zwi¿kszä popyt w celu pobudzenia wzrostu. Keynesi¿ci uwäaj¿, ¿e popyt konsumpcyjny jest g¿ówn¿ si¿¿ nap¿dow¿ gospodarki wewn¿trznej. W rezultacie, teoria ta wspiera ekspansywn¿ polityk¿ fiskaln¿. Jej g¿ównymi narz¿dziami s¿ wydatki rz¿dowe na infrastruktur¿, zasi¿ki dla bezrobotnych i edukacj¿. Brytyjski ekonomista John Maynard Keynes opracowä t¿ teori¿ w latach trzydziestych XX wieku, a Wielka Depresja przeciwstawi¿a si¿ wszelkim wcze¿niejszym próbom jej zako¿czenia. Prezydent Franklin D. Roosevelt wykorzystä ekonomi¿ keynesistowsk¿ do stworzenia swojego s¿ynnego programu New Deal. W ci¿gu pierwszych 100 dni urz¿dowania.

Ta ksi¿¿ka omawia g¿ówne w¿tki zbioru opowiadä Ernesta Hemingwaya, "W naszych czasach". Najwäniejsze z nich to "Obóz Indyjski", "Kot w deszczu", "Rzeka o wielkim sercu" oraz "Koniec rzeczy". "Ksi¿¿ka ta omawia równie¿ definicj¿ bohatera kodeksu Hemmingwaya". Przyk¿ady kodeksowego bohatera s¿ podane od "Po¿egnanie z broni¿", "S¿o¿ce te¿ wschodzi"... Ta ksi¿¿ka równie¿ rozwäa czynniki, które doprowadzi¿y do tzw. Zaginionego Pokolenia. U¿ywaj¿c "Po¿egnanie z broni¿" Hemmingwaya Ernest Hemingway urodzi¿ si¿ na przedmie¿ciach Chicago. Ksztäci¿ si¿ w szko¿ach publicznych i zacz¿¿ pisä w szkole ¿redniej, gdzie by¿ aktywny i wybitny. Ernest Hemingway, w cäo¿ci Ernest Miller Hemingway, (ur. 21 lipca 1899 r., Cicero [obecnie w Oak Park], Illinois, USA - zmar¿ 2 lipca 1961 r., Ketchum, Idaho), amerykäski powie¿ciopisarz i autor krótkich opowiadä, w 1954 r. otrzymä Literack¿ Nagrod¿ Nobla. Znany by¿ zarówno z intensywnej m¿sko¿ci swego pisarstwa, jak i z odwänego i szeroko nag¿o¿nionego ¿ycia.

Ksi¿¿ka ta rozpoczyna si¿ od wyjänienia, czym jest teoria pokoju demokratycznego i dlaczego w wi¿kszo¿ci przypadków dziäa. Staram si¿ zg¿¿bi¿ i skomentowä, dlaczego tak niewielu narodom udäo si¿ przej¿¿ od rz¿dów autokratycznych do rz¿dów demokratycznych. Wyjäniono warunki i cechy, które sprzyjaj¿ instytucjonalizacji demokracji. Nast¿pnie dyskusja dotyczy Bliskiego Wschodu i Afryki oraz trudno¿ci, jakie napotkäy one w programach demokratyzacjiDemokratyczna teoria pokoju Teoria pokoju demokratycznego zak¿ada, ¿e demokracje niech¿tnie angäuj¿ si¿ w konflikty zbrojne z innymi zidentyfikowanymi demokracjami.[a] W¿ród zwolenników teorii pokoju demokratycznego za motywuj¿ce pokój mi¿dzy pästwami demokratycznymi uwäa si¿ kilka czynników: Przywódcy demokratyczni s¿ zmuszani do przyj¿cia na siebie odpowiedzialno¿ci za straty wojenne wobec spo¿ecze¿stwa g¿osuj¿cego; obywatele pästw odpowiedzialnych publicznie sk¿aniaj¿ si¿ do tworzenia instytucji dyplomatycznych w celu rozwi¿zywania napi¿¿ mi¿dzynarodowych; Demokracje nie s¿ sk¿onne postrzegä pästw, których polityka i doktryna rz¿dz¿ca s¿ ze sob¿ powi¿zane, jako wrogie; Demokracje zazwyczaj posiadaj¿ wi¿ksze bogactwo publiczne ni¿ inne pästwa.

This book examines the late British philosopher¿s consideration of contemporary societies, both East and West. Ernest Gellner, who died on 5 November 1995, was one of the great polymaths of the century. Many of his twenty books were concerned with philosophy, sociology and anthropology. Yet at the core of his work was an historical question. Ernest Gellner was born in 1925 in Paris, but grew up in the culturally diverse environment of interwar Prague. The annexation of the Sudetenland by Nazi Germany and the growing rise of anti-Semitism in the German-controlled protectorate of Bohemia and Moravia forced his family to emigrate and settle in London in 1939. Gellner adapted quickly to the new life in England and won an Oxford scholarship to study philosophy, economics, and politics. At Oxford Gellner was exposed to Wittgenstein inspired idealist philosophy of language, which deeply conflicted with his already discernible materialist understanding of the social world. With the end of war Gellner longed to return to Prague, but this proved to be a futile attempt as he became profoundly disillusioned with the new Czechoslovak state¿s gradual embrace of the Soviet ideology.

From the Treaty on European Union (1992) to the Treaty of Lisbon (2007), democracy became a central element in the constitutionalization of the European Union (EU). Over these twenty-five years the constitutionalization of democracy occurred in two primary respects. First, the controversy over the ratification of the TEU led to a series of treaty reforms to address the EU¿s ¿democratic deficit.¿ These reforms culminated in the Lisbon Treaty (LT). Second, the EU made the transfer of democratic forms of rule to non-member states a key component of its membership policy. It is now the case that only democratic countries can be members of the Democratic Union. The constitutionalization of democracy is one of the most important transformations in the history of the European project. It is also one of the most significant experiments in democracy in world history. The democratic reform of internal governance and the creation of the democratic criterion for membership are two key aspects in the culmination of the transformation of the EU from an economic entity (albeit one with obvious political goals) to one with explicit democratic ends and means.

There have been hypothesized many causes of war. This book looks at the idea that nationalism and social Darwinism are major influences on the continuation war and conflict in modern societies. The nuclear revolution, the end of the Cold War, the rise of ethno-national conflicts and the spread of global capitalism and democracy have led to considerable speculation about a turning point in the history of warfare. Some foresee an ¿end of history¿ and gradual obsolescence of war, or at least of great power war, whereas others see an explosion of low-intensity warfare and ¿clash of civilizations¿. Each of these perspectives rests on some critical assumptions and theoretical propositions about the causes of war. My aim in this review is to assess the state of the art in our understanding of the causes of war. Nearly 20 years ago two leading international relations scholars argued, from different perspectives that our systematic knowledge of international conflict had progressed very little since Thucydides wrote his History of the Peloponnesian War.