Bücher von Sergey Troitsky

Depuis de nombreux siècles, le rire intéresse beaucoup les chercheurs, même s'il n'existe pas encore de théorie du rire qui convienne à tous. En règle générale, le rire a été considéré comme un élément marginal de la culture, bien que depuis le milieu du XXe siècle, des tentatives aient été faites pour décrire l'impact du rire sur les processus culturels et pour décrire sa place dans la tradition. La monographie "Le rire dans la culture" tente de résumer des données empiriques éparses et de décrire la formation et la genèse du rire dans la culture. La reconstruction du contexte de la vision du monde est d'une grande importance pour la description de la signification du rire pour la tradition culturelle. À cette fin, nous appliquons une méthodologie historique et culturelle combinant les principes dialectiques, dialogiques et herméneutiques de la caractérisation de la réalité culturelle. Nous utilisons également la modélisation socio- et historico-culturelle et les méthodes socio-philosophiques, y compris les approches typologiques et structurelles et fonctionnelles. La "méthode génétique" d'étude des éléments culturels est largement utilisée dans l'¿uvre. Ce livre est destiné aux spécialistes de l'héliologie, aux culturologues, aux historiens de la culture et à tous ceux qui s'y intéressent.

Od wielu stuleci ¿miech cieszy si¿ wielkim zainteresowaniem badaczy, cho¿ nadal nie ma takiej teorii ¿miechu, która by wszystkim odpowiadäa. Co do zasady ¿miech postrzegany jest jako element marginalny dla kultury, cho¿ od po¿owy XX wieku podejmowane s¿ próby opisania wp¿ywu ¿miechu na procesy kulturowe i opisania jego miejsca w tradycji. Monografia "¿miech w kulturze" próbuje podsumowä rozproszone dane empiryczne i opisä powstawanie i genez¿ ¿miechu w kulturze. Rekonstrukcja kontekstu ¿wiatopogl¿dowego ma ogromne znaczenie dla opisu znaczenia ¿miechu dla tradycji kulturowej. W tym celu stosowana jest metodologia historyczno-kulturowa, ¿¿cz¿ca dialektyczne, dialogowe i hermeneutyczne zasady charakterystyki rzeczywisto¿ci kulturowej. Stosujemy tak¿e modelowanie spo¿eczno - historyczne i historyczno - kulturowe oraz metody socjofilozoficzne, w tym podej¿cia typologiczne, strukturalne i funkcjonalne. W pracy szeroko stosowana jest "metoda genetyczna" badania elementów kulturowych. Ksi¿¿ka jest przeznaczona dla specjalistów w dziedzinie helologii, kulturoznawców, historyków kultury i wszystkich zainteresowanych.