Bücher von Songül Ünsal

Kaybetmenin tadina bir defa olsun bakmak gerekiyordu. Ancak kaybettikce kazanmaya basliyordu insan. Senden istedigini koparana kadar mücadelesi bitmiyordu yasamin ve sadece, senden istediklerini koparmis insanlarla yol devam ediyordu. Digerleri güven yoksunu birer budalaydi. Güven, istedigini verdigin kisilerle var oluyordu. Degistiklerinde anliyordun unutmaktan baska secenek birakmadiklarini. Onlarsiz hayatin nasil da akici oldugunu yeniden kesfetmenin hazzi ile saliveriyordun kendini dinginlige.Dikine catlamis bir bardaktan sizan kaynar cay gibi koyveriyordun tüm birikmislikleri durduk yere. Tahammül sinirini coktan asmis fikriyat ve kalbin, güvensizlik sinyali veren tüm lüzumsuzlari devre disi birakip hak edilmis mutluluklar sikistiriyordu onlarin yerlerine. Bugüne kadar gelisigüzel tikistirdigin her sey oraya buraya savrulurken yirtik bir cepten firlarcasina, umursamadan yürümeye devam ediyordun. Umursadikca umursanmayan oldugunun idrakine vardigindan beri daha kolay cizik atmayi ögrenmistin yürek fihristine. Bu noktada geriye dönüp bakma gereksizliginin bilincinde, ileri adim attigin sürece basariya bir adim daha yaklasiyordun.Kirildikca cicekleniyor, cicek actikca gücleniyordun. Cünkü biliyordun ki her yenilgi, kendini bulman icin bir ögretiydi ve sen bunca olumsuzluk icinden yepyeni, umut dolu kazanimlari alip, yürek heybene koyup yola öyle devam edecektin. Etmek zorundaydin hatta. Aksi halde olumsuzluklara takili kalmak, icinden cikilamayacak koca bir kaos ve zaman kaybi olacakti. Yol varmak icin degildi, mücadele ettikce ulasilmaz oluyordu. Yaklastikca bir miktar daha uzuyor ama bir türlü varilmiyordu. Güvenlik ihlali yapan güvensizler de cikmisti hayatindan fakat bir türlü istenilen dengeyi saglayamiyordun. Peki, ne yapmak gerekiyordu yolun hedef kismina varmak icin ve ne eksiktiIste bu kitap, sana eksikliklerini göstermesi ve sifa olmasi icin yazildi. Sadece oku ve cümlelere simsiki saril. Cünkü okuyunca Kirildigin Yerden Cicek AcacaksinDas Verlieren muss man erlebt haben. Aber wenn du verlierst, beginnst du zu gewinnen.

Kalbiniz, gercekten kalbi olana denk gelsin. Herkes bir kalbinin oldugunu iddia etse de, düsünmeden kalp kiran o kadar cok insan var ki Hayat yolunda yolunuz, yaralarinizi sevenlerle birlessin. Sizi, siz oldugunuz icin seven insanlari sevin. Degistirme cabasina girmeyen insanlar icin caba gösterin.Her defasinda kendisini hakli görenlere karsi asla hakli cikamazsiniz. Ya sizi gecmisinizden vururlar ya da gecmeyen yaralarinizdan Kalplerindeki sinsilik gülüslerinden akar.Siz gülüsünde cicekler acanlara kosun. Zor olsun güzel olsun diyerek israrla sizi hirpalayan insanlarla zaman kaybetmeyin. Bunun adi ask degil bunun adi kendinize deger vermemek. Siz kendinize deger vermiyorken bir baskasi size nasil deger verebilir kiHer sey güzel olacak. Belki biraz daha caniniz yanacak ama bir süre sonra bosuna üzüldüm diyeceksiniz. Hayat sizi ummadiginiz anda ciceklendirecek. Su an döktügünüz her gözyasi, gönül topraginizdaki tohumlara yagmur olacak.

Inan bana hayat sana kaktüsün dikenlerini degil, rengarek acan ciceklerini gösterir.Bazi insanlar, benim bu dünyada en büyük kirginliklarim olsa da kirildigim yerden degistim, güclendimAnlamini yitiren o yolda hicbir sey hissetmeden yürüdüm bir süre.Ama ögrendim; insan, yürüdügü yollara cicekler ekerek ilerlemeli. Yari yolda kalirsa eger, geri döndügünde o yollar ciceklerle süslenmis olmali.Kaktüsler bile cicek acabiliyorken bazi insanlarin kalbi coktan kurumus.Her sey üstüne gelip seni dayanamayacagin bir noktaya getirdiginde, sakin vazgecme Iste orasi kaderinin degisecegi noktadir-MevlanaGlaub mir, das Leben zeigt dir nicht die Stacheln der Kaktus, sondern die blühende, Bunte Pracht der Blumen.