Bücher von Staci Gem Scheiwiller

Po sukcesie rewolucji w 1979 r. I transformacji Iranu w teokratyczn¿ demokracj¿ w latach 80. XX wieku w iräskiej kulturze wizualnej, od teatru i filmu po malarstwo i fotografi¿, zacz¿¿y pojawiä si¿ obrazy z XIX wieku. ¿rodki te obejmuj¿ XIX-wieczne zdj¿cia zrobione przez Iräczyków, mody i symbole imperium iräskiego, takie jak Lew i S¿o¿ce. W ¿Lustrach ze wspomnieniami¿ Scheiwiller bada wykorzystanie takich obrazów przez wspó¿czesnych iräskich fotografów. Twierdzi, ¿e rekonstrukcje przesz¿o¿ci na fotografiach tych artystów to przestrzenie, które kontestuj¿ ¿oficjaln¿¿ pami¿¿ i histori¿. Akt pami¿tania staje si¿ protestem i pomaga ponownie zintegrowä perspektywy wykluczonych wcze¿niej grup spo¿ecznych. Miejsca, które dominuj¿ na tych zdj¿ciach to harem i studio fotograficzne. Istnieje fascynuj¿ca i g¿¿boko znacz¿ca analogiczna zale¿no¿¿ mi¿dzy tymi dwoma przestrzeniami jako miejscami dekonstrukcji narracji o narodowo¿ci, modernizacji i p¿ci.

Après le succès de la Révolution en 1979 et la transformation de l'Iran en une démocratie théocratique dans les années 1980, l'imagerie du XIXe siècle a commencé à apparaître dans la culture visuelle iranienne, du théâtre et du cinéma à la peinture et à la photographie. Ces crédits comprennent des photographies du XIXe siècle prises par des Iraniens, des modes et des symboles de l'Empire iranien, tels que le Lion et le Soleil. Dans "Mirrors with Memories", Scheiwiller étudie les utilisations de ces images par des photographes iraniens contemporains. Elle soutient que les reconstructions du passé dans les photographies de ces artistes sont des espaces qui contestent la mémoire et l¿histoire «officielles». L'acte de se souvenir devient un acte de protestation et aide à réintégrer les perspectives de segments de la société auparavant exclus. Les décors qui figurent principalement dans ces photographies sont le harem et le studio de photographie. Il existe une relation analogique fascinante et profondément significative entre ces deux espaces en tant que sites de déconstruction des récits de la nation, de la modernisation et du genre.

Na het succes van de revolutie in 1979 en de transformatie van Iran naar een theocratische democratie in de jaren tachtig, begonnen beelden uit de negentiende eeuw in de Iraanse beeldcultuur te verschijnen, van theater en film tot schilderkunst en fotografie. Deze kredieten omvatten negentiende-eeuwse foto's gemaakt door Iraniërs, mode en symbolen van het Iraanse rijk, zoals de leeuw en de zon. In "Mirrors with Memories" onderzoekt Scheiwiller het gebruik van dergelijke beelden door hedendaagse Iraanse fotografen. Ze stelt dat de reconstructies van het verleden in de foto's van deze kunstenaars ruimtes zijn die de ¿officiële¿ herinnering en geschiedenis betwisten. Herinnering wordt een daad van protest en helpt om de perspectieven van voorheen uitgesloten segmenten van de samenleving opnieuw te integreren. De instellingen die vooral op deze foto's voorkomen, zijn de harem en de fotostudio. Er is een fascinerende en diep significante analogische relatie tussen deze twee ruimtes als locaties voor de deconstructie van de verhalen over natie, modernisering en gender.