Bücher von Andrej Tihomirow

Z punktu widzenia So¿owjowa rozproszona wiedza jest niezb¿dnym momentem zarówno w ¿yciu kädej poszczególnej jednostki, jak i cäej ludzko¿ci. Bez niej nie da si¿ doj¿¿ do logicznie po¿¿czonej my¿li. Jednak So¿owiejew uwäa, ¿e jednostronna absolutyzacja tej chwili, jej przeksztäcenie w niezale¿n¿ i przyt¿aczaj¿c¿ zasad¿ prowadzi filozofi¿ do ¿lepego zau¿ka. Niko¿aj Bierdiajew nie uznä duchowego dyktatu, który jego zdaniem zawsze "grzeszy¿" oficjalnym Ko¿cio¿em prawos¿awnym. Analizuj¿c s¿ynn¿ Legend¿ o Wielkim Inkwizytorze z "Braci Karamazow" Dostojewskiego, zwraca uwag¿ na my¿l Dostojewskiego o przyczynach, dla których Jezus przyszed¿ na ¿wiat biedny i prze¿ladowany. I próbuje odpowiedzie¿ na pytanie, dlaczego nie dokonä cudu, je¿li wszystko jest pod jego kontrol¿ i nie zszed¿ z krzy¿a, wi¿c kädy by w niego uwierzy¿. Weber zidentyfikowä zwi¿zek mi¿dzy organizacj¿ spo¿eczn¿ a warto¿ciami religijnymi. Wed¿ug Webera, warto¿ci religijne mog¿ by¿ pot¿¿n¿ si¿¿ wp¿ywaj¿c¿ na zmiany spo¿eczne. Na przyk¿ad w etyce protestanckiej i duchu kapitalizmu Weber opisä, w jaki sposób wiara zach¿cäa kalwinistów do ¿ycia w pracy i gospodarno¿ci; obie te cechy przyczyni¿y si¿ do rozwoju nowoczesnego kapitalizmu.

Wraz z przyj¿ciem nowego kodeksu wykrocze¿ administracyjnych zako¿czono zast¿powanie stworzonego w okresie sowieckim prawa "grzywiennego" (karnego, ochronnego). Kodeks wykrocze¿ administracyjnych RSFSR stä si¿ nieaktualny i "wsteczny od ¿ycia". Kraj przestawi¿ si¿ na system gospodarki rynkowej, z równym uznaniem dla prywatnych, pästwowych, miejskich i innych form w¿asno¿ci. Wymaga to, z jednej strony, wiarygodnych gwarancji ochrony interesów ekonomicznych wszystkich podmiotów gospodarczych, a z drugiej strony równego podej¿cia do tej ochrony przez organy ¿cigania i kontroli (nadzorcze). Obrót cywilny oznacza nie tylko uznanie pewnych praw obywatelskich podmiotów, ale tak¿e zapewnienie im rzetelnej ochrony prawnej. Zgodnie z utrwalon¿ w nauce tradycj¿, poj¿cie "ochrony praw obywatelskich" obejmuje cäy zestaw ¿rodków zapewniaj¿cych normalny przebieg realizacji praw. Od pocz¿tku swojej dziäalno¿ci w warunkach istnienia ZSRR, Trybunä Konstytucyjny zmieniä swoj¿ rol¿ i miejsce w strukturze w¿adzy i systemie organów prawnych. Pocz¿tkowo s¿u¿y¿ on jedynie jako organ pomocniczy wobec ZSRR.

"Bajka to k¿amstwo, a w niej aluzja..." To powiedzenie wcielone w ¿ycie. Zwierz¿ta, ro¿liny, przedmioty i zjawiska otaczaj¿cego je ¿wiata by¿y deifikacji w czasach staro¿ytnych, miäy charakter sakralny i dlatego w bajkach wszyscy mówi¿, poruszaj¿ si¿, pluj¿ p¿omieniami, piorunami itp. Uwäa si¿, ¿e smoki (Snakes of Mountains) nie istniäy, ¿e zostäy wynalezione w dalekiej staro¿ytno¿ci. Ale wiadomo, ¿e ludzie z czasów archaicznych po prostu nic nie wymy¿lili, i ¿e widzieli i s¿yszeli, o tym i mówili, i przekazywali z ust do ust, co stäo si¿ narodow¿ tradycj¿ narracyjn¿ (bajki, mity, ballady, sagi itp.). Je¿li spojrzysz na ikony przedstawiaj¿ce walk¿ bohaterów ze smokami, mo¿esz zrozumie¿, ¿e smoki maj¿ ¿apy, ciäo pokryte ¿uskami, ró¿ne ¿uski i wydaliny. Do dnia dzisiejszego istniej¿ wci¿¿ lataj¿ce smoki (Draco), zdolne do planowania lotu dzi¿ki fädom skórnym po bokach ciäa, podtrzymywane przez 5-7 mocno wyd¿u¿onych fäszywych ¿eber. Temat "walki w¿¿y" - jeden z najstarszych i najbardziej rozpowszechnionych tematów ¿wiatowego folkloru, to Indyjska Wedy, egipski mit o walce z Sethem, Sigurd w starogermäskim eposie, w staro¿ytnej Rosji tworzenie w¿¿owych szybów.

Romanskie qzyki (ot lat. romanus ¿ rimskij), gruppa rodstwennyh qzykow indoewropejskoj sem'i, razwiwshihsq iz latinskogo qzyka, wklüchaet w sebq ispanskij, portugal'skij, katalanskij, galisijskij, francuzskij, oxitanskij, ital'qnskij, sardinskij, retoromanskie qzyki; rumynskij, moldawskij, a takzhe ischeznuwshij w 19 w. dalmatinskij qzyki. Romanskie qzyki woznikli w processe romanizacii rimlqnami obshirnyh territorij na üge, ügo-zapade i w centre Zapadnoj Ewropy s 3 w. do n. ä. po 2 w. n. ä. Nasazhdaemyj rimlqnami latinskij qzyk, wstupiw wo wzaimodejstwie s mestnymi qzykami korennyh zhitelej, posluzhil istochnikom obrazowaniq buduschih romanskih qzykow. Latinskij qzyk, kak qzyk-pobeditel', stal dlq wseh romanskih qzykow qzykom-osnowoj. Istoricheski tesno swqzannye s latyn'ü romanskie qzyki za mnogowekowoj period swoego razwitiq wo mnogom stali otlichat'sq ot latinskogo qzyka.

V knige rassmatriwaütsq sobytiq w Rossii w 1916-1920 godah, kotorye wklüchaüt w sebq uchastie Rossii w Perwoj mirowoj wojne, Fewral'skuü i Oktqbr'skuü rewolücii 1917 g., inostrannuü woennuü interwenciü i grazhdanskuü wojnu. Carskaq Rossiq okazalas' ne w sostoqnii uspeshno westi wojnu. S nachala I mirowoj wojny w interesah finansowoj oligarhii, krupnoj burzhuazii i pomeschikow diktatura woenschiny likwidirowala demokraticheskie swobody i siloj podawlqla wystupleniq narodnyh mass. Voennaq diktatura i oslablenie rabochego dwizheniq pozwolili gospodstwuüschim klassam wseh stran ispol'zowat' wojnu dlq uwelicheniq swoih pribylej. Fewral'skaq i Oktqbr'skaq rewolücii stali swoego roda otwetom na dejstwiq carskoj wlasti. Inostrannye derzhawy wospol'zowalis' oslableniem Rossii i poslali swoi wojska dlq ee zahwata, odin iz organizatorow antisowetskoj interwencii U. Cherchill' otkryto zaqwil o «pohode 14 gosudarstw», organizowannom Antantoj. «Beloe dwizhenie» poluchalo ogromnuü woennuü pomosch' ot Antanty. «Voennyj kommunizm» ¿ äto rossijskij wariant shiroko praktikowawshegosq w to wremq gosudarstwennogo regulirowaniq äkonomiki stran-uchastnic I mirowoj wojny. Priwodqtsq dannye i o sobytiqh w Orenburzh'e.

Vse lüdi ¿ rodstwenniki! Nauchno dokazano, chto chelowek ¿ mutirowannaq obez'qna (Homo sapiens) i samyj blizhajshij k nam rodstwennik po rasshifrowannomu genomu ¿ gorilla. Vsö ostal'noe (kreacionizm, «izbrannost'» nekih narodow) ne bolee chem samoobman. Chelowek, tak zhe kak i drugie suschestwa, poqwilsq ne w rezul'tate «bozhestwennyh sil», a lish' putem mutacij, geneticheskih izmenenij. Glawnaq mutaciq proizoshla primerno 2,4 milliona let nazad w gene, kotoryj kontroliruet razwitie chelüstnyh myshc i u sowremennogo cheloweka nazywaetsq MYH16. V rezul'tate ätogo, kazalos' by, nebol'shogo izmeneniq w genome chelüstnye myshcy nashih predkow stali oslabewat', chto zastawilo primenqt' perwye orudiq truda ¿ palku-kopalku i nukleus (obrabotannyj kamen'), buduschij proobraz skipetra i derzhawy u korolewskih osob. Imenno izmenenie chelüstnyh myshc, kotorye, staw menee moschnymi, okazali men'shee dawlenie na cherep, chto i obespechilo inoe ego stroenie, pozwoliw razwit'q kuda bolee krupnomu golownomu mozgu, wed' tol'ko u chelowecheskih detenyshej suschestwuüt ne zarastaüschie mesta na golowe (rodnichki), kotorye zatqgiwaütsq s techeniem wremeni k 3-5 godam. Ni u kakih drugih zhiwyh suschestw ätogo net!

Badacze w Starym Testamencie stopniowo dochodz¿ do wniosku, ¿e biblijny raj rzeczywi¿cie istniä, ale nie by¿ w niebie, lecz na ziemi. Amerykäski naukowiec J. Searins wykonä wiele pracy naukowej pod koniec ubieg¿ego wieku. Wykorzystuj¿c zdj¿cia uzyskane z satelitów kosmicznych oraz prace staro¿ytnych naukowców z dziedziny geologii, hydrologii, lingwistyki, Searinów ustalili w jakim konkretnym miejscu na Ziemi móg¿by si¿ znajdowä biblijny raj. W ksi¿¿ce biblijnej jest napisana "Ksi¿ga Rodzaju": 2: 8 I the W¿adyka Bóg sadzi¿ raj w Eden w the wschód, i umieszczä tam the m¿¿czyzna on tworzy¿. (Wed¿ug biblijnej legendy, Eden jest siedzib¿ pierwszych dwóch m¿¿czyzn, Adama i Ewy, przed ich "grzesznym upadkiem". To s¿owo - hebrajskie, oznacza: ogród, raj, pi¿kne, przyjemne miejsce. W j¿zyku sumeryjskim s¿owo "eden" oznacza "dolin¿". Zgodnie z zasad¿ homonizacji, przypadkowo dobrane s¿owo odegräo swoj¿ rol¿: wydaje si¿, ¿e "eden" jest terminem mistycznym, pozbawionym okre¿lonego znaczenia geograficznego, a nie dolin¿ Drzewa Dwa w dzisiejszym Iraku (tutaj jest "drzewo Adama"), gdzie znajduje si¿ równie¿ jezioro Tatarskie).

De beroemde Indiase publieke figuur en onderzoeker Balgangadrach Tilak (1856-1920) schreef in 1903 het boek "The Arctic Homeland in the Vedas", waarin hij beweert dat het thuisland van de Indianen het Noordpoolgebied is, omdat de oudste Veda's het gebied beschrijven waar een half jaar dag en een half jaar nacht is. In R¿gveda ondersteunt de god Indra "de hemel en de aarde zoals de wielen van de wagen worden ondersteund door een as" en draait hij "een verre bol zoals de wielen van de wagen". Als we deze twee aanwijzingen dat de hemel op de as steunt en als een wiel beweegt, kunnen we duidelijk zien dat de beschreven beweging alleen betrekking heeft op dat hemelse halfrond dat alleen op de Noordpool te zien is. In Rigveda (I.24.10) wordt het sterrenbeeld de Grote Waterspreeuw beschreven als hoog, wat duidt op een positie die alleen zichtbaar is in het circumpolaire gebied. De bewering dat dag en nacht van de goden 6 maanden duren is zeer wijdverbreid in de oude Indiase literatuur. Mount Meru wordt door onze astronomen erkend als de Noordpool van de aarde. "Op de Meru zien de goden de zon na haar eenmalig opstijgen tijdens haar reis, gelijk aan de helft van haar bekering rond de aarde".

S¿ynna indyjska postä publiczna i badacz Balgangadrach Tilak (1856-1920) napisä w 1903 roku ksi¿¿k¿ "Arktyczna ojczyzna w Wedach", w której twierdzi, ¿e ojczyzn¿ Indian jest Arktyka, poniewä najstarsza Wedy opisuj¿ terytorium, na którym pó¿ roku jest dzie¿, a pó¿ roku noc. W R¿gveda, bóg Indra "wspiera niebo i ziemi¿, jak ko¿a wagonu s¿ obs¿ugiwane przez o¿" i obraca si¿ "zdaln¿ sfer¿, jak ko¿a wagonu". Je¿li po¿¿czymy te dwie wskazówki, ¿e niebo jest podparte na osi i porusza si¿ jak ko¿o, to wyränie widzimy, ¿e opisany ruch odnosi si¿ tylko do tej niebiäskiej pó¿kuli, któr¿ mo¿na zobaczy¿ tylko na biegunie pó¿nocnym. W Rigwedzie (I.24.10) konstelacja Wielkiej Chochli jest opisana jako wysoka, co wskazuje na pozycj¿ widoczn¿ tylko w okolicy okr¿¿nicy. Twierdzenie, ¿e dzie¿ i noc bogów trwa 6 miesi¿cy, jest niezwykle rozpowszechnione w staro¿ytnej literaturze indyjskiej. Góra Meru jest uznawana przez naszych astronomów za biegun pó¿nocny Ziemi. "Na Meru, bogowie widz¿ s¿o¿ce po jego jednorazowym wznoszeniu si¿ podczas podró¿y, równym po¿owie jego nawrócenia wokó¿ ziemi".

Izwestnyj indijskij obschestwennyj deqtel' i issledowatel' Balgangadrah Tilak (1856-1920 gg.) w 1903 g. napisal knigu «Arkticheskaq rodina w Vedah», gde utwerzhdaet, chto rodina indijcew ¿ Arktika, tak kak w drewnejshih Vedah opisywaetsq territoriq, gde polgoda den', a polgoda ¿ noch'. V Rigwede bog Indra «podderzhiwaet nebo i zemlü, kak koleso powozki podderzhiwaütsq os'ü» i wraschaet «otdalennuü sferu, kak kolesa powozki». Esli my ob#edinim äti dwa ukazaniq na to, chto nebo podderzhiwaetsq na osi i dwizhetsq, kak koleso, to chetko uwidim, chto opisywaemoe dwizhenie sootnositsq tol'ko s toj nebesnoj polusferoj, kotoruü mozhno nablüdat' lish' na Sewernom polüse. V Rigwede (I.24.10) sozwezdie Bol'shoj Medwedicy opisywaetsq kak wysokostoqschee, chto goworit o polozhenii, widimom tol'ko w cirkumpolqrnoj oblasti. Utwerzhdenie, chto den' i noch' bogow dlqtsq po 6 mesqcew, krajne shiroko rasprostraneno w drewneindijskoj literature. Gora Meru priznaetsq nashimi astronomami zemnym Sewernym polüsom. «Na Meru bogi widqt solnce posle ego odnorazowogo woshozhdeniq na protqzhenii ego puti, rawnogo polowine ego obrascheniq wokrug zemli».

Prawo Mezopotamii, podobnie jak prawo innych staro¿ytnych pästw wschodnich, by¿o pod wyränym wp¿ywem religii i ideologii religijnej. Ale wp¿yw ten nie by¿ tak g¿¿boki, jak na przyk¿ad w Indiach, a sama ideologia religijna miäa wiele specyficznych cech. Lista grzechów w babilo¿skiej ksi¿dze zakl¿¿ religijnych "Shurpu" (XII w. p.n.e.) i zbrodni w prawach Hammurabiego w wi¿kszo¿ci pokrywäy si¿. Grzechy w "Shurpu" obejmuj¿ naruszenia religijnego i rytualnego charakteru (bezpo¿rednie i po¿rednie kontakty z osob¿ rytualnie "nieczyst¿", spo¿ywanie "nieczystych" pokarmów itp.), wszelkie k¿amstwa, oszustwa, szykany, przemoc, brak pomocy potrzebuj¿cym, nieumiej¿tno¿¿, wprowadzanie niezgody w rodzinie i takie czyny, które s¿ bezpo¿rednio zapisane jako przest¿pstwa w Prawach Hammurabiego: kradzie¿ (art. 2 Prawa Hammurabiego), oraz kradzie¿ (art. 3 Prawa Hammurabiego). (art. 6-8), wniesienie fäszywego roszczenia lub oskar¿enia (art. 11, 126), rozbój (art. 22), rozlew krwi (art. 206-208), brak szacunku dla rodziców i osób starszych (art. 169, 195), cudzo¿óstwo (art. 129) i inne.

Dobrze jest ¿y¿ w raju! Idioci tacy jak Sewastian (potomkowie elity - szczytu rz¿dz¿cego) i mieszkaj¿ w chronionym grawitacyjnie rajskim gaju, gdzie nie ma ¿adnych problemów (wszystkie pytania do nich decyduj¿ o Centrum), a karmiciele w¿äciwie karmi¿ mieszkäców Edenu. Wypadki w raju s¿ zaprogramowane, podobnie jak dystrybucja ¿ywno¿ci: "...s¿ zaprogramowane tak samo ¿ci¿le jak dystrybucja ¿ywno¿ci. W celu regulacji populacji. Liczniki karmników s¿ liczone, a je¿li pojawi¿ si¿ dodatkowe usta..."

Wspó¿czesne dane naukowe dowodz¿, ¿e wielko¿¿ i ksztät czaszki (tj. cechy morfologiczne) w ¿aden sposób nie wp¿ywaj¿ na zdolno¿ci intelektualne cz¿owieka. Jednak ostatnio, zgodnie ze standardami historii, w nazistowskich Niemczech (i nie tylko!) istniäy specjalne "nauki", w tym eugenika, które udowodni¿y poprzez pomiar czaszki nale¿¿cej lub nienale¿¿cej do "rasy aryjskiej". Wewn¿trz ras du¿ych (muroidalne, kaukaskie, mongoloidalne) znajduj¿ si¿ grupy o ró¿nych formach czaszki (dolichocefalowa - g¿owa d¿uga, brachszpilowa - g¿owa szeroka, mezocefalowa - g¿owa ¿rodkowa). Naukowo udowodnione fakty pokazuj¿, ¿e rozmiar i waga mózgu równie¿ nie s¿ wiarygodnymi kryteriami oceny inteligencji. Charakterystyczne jest to, ¿e pojemno¿¿ mózgu Mousterian skamieniäo¿ci - neandertalczyków - jest nie mniejsza ni¿ ¿ywych ludzi. Je¿li chodzi o wspó¿czesne rasy, to Mongo¿owie, a nie Europejczycy, maj¿ najwi¿ksz¿ obj¿to¿¿ i wag¿ mózgu, podczas gdy ¿rednia waga mózgu Brytyjczyków i Japo¿czyków jest mniej wi¿cej taka sama. Ale wewn¿trz tej samej rasy istnieje równie¿ du¿e zró¿nicowanie wielko¿ci i wagi mózgu.

Jezus jest nazywany w Talmudzie synem Pandory, czyli Pantery. Nie ma w¿tpliwo¿ci, ¿e ¿ydzi w pierwszych wiekach n.e. nazywali Jezusa Chrystusa tym imieniem. Mo¿liwe jest nawet prze¿ledzenie pochodzenia tej nazwy. W po¿owie ubieg¿ego wieku niemieccy badacze Nitch i Bleek wyjänili t¿ kwesti¿. Chrze¿cijanie nazywali Jezusa synem dziewicy - po grecku dziewica by¿a nazywana "Parthenos" lub "parthenos". W kpinie z "minimów" (chrze¿cijan), ówcze¿ni ¿ydzi przeksztäcili "partenos" w "pantero". Matka Jezusa by¿a wi¿c panter¿. Ale poniewä w zwyczajach ¿ydów by¿o nazywä cz¿owieka, oczywi¿cie, przez jego ojca, a nie przez matk¿, to by¿o wygodne, aby rozpoznä Pantera jest ojcem Jezusa. A potem stworzy¿ fantazj¿ i napisä s¿ynn¿ legend¿, cytowan¿ przy okazji, i pisarza II wieku Celsjusza - tak jakby ojcem Jezusa by¿ nikt inny, jak rzymski ¿o¿nierz o imieniu Pantera, z którym Matka Jezusa wesz¿a w cudzo¿óstwo. St¿d wszystkie te przypadki, kiedy Jezus jest wzywany w Talmudzie ben Pandira.