Edukacja ekologiczna o przekszta¿caj¿cym si¿ charakterze ¿rodowiska naturalnego

Nawet je¿li edukacji ekologicznej po¿wi¿ca si¿ dzi¿ wi¿cej uwagi w porównaniu z ostatnimi dziesi¿cioleciami, to i tak wiele pozostaje do zrozumienia. Nadal traktuje si¿ j¿ w sposób roz¿¿czny, tak jakby kwestie ¿rodowiskowe by¿y skorelowane jedynie ze ¿rodowiskiem naturalnym, oderwanym od o¿rodków miejskich. Tak wi¿c, niniejsze opracowanie dotyczy znaczenia edukacji ekologicznej w¿¿czonej do rutyny i zdolnej do przeksztäcania swojego ¿rodowiska, pocz¿wszy od dzieci¿stwa, faworyzowanej przez fazy rozwoju poznawczego, afektywnego i naturalnego. Przynosi ona krótk¿ histori¿ ¿mieci, która podkre¿la potrzeb¿ zarz¿dzania nimi jeszcze w prehistorii. Cz¿sto zaniedbywany, staje si¿ wänym punktem, którym nale¿y zarz¿dzä w sposób zrównowäony i behawioralny. Przemy¿lenie wzorców konsumpcji i ponownego u¿ycia jest niezb¿dne. Ten zestaw broni edukacji ekologicznej wpisanej w rutyn¿, w budow¿ wzorców i prowadzenie zrównowäonej konsumpcji, która zak¿ada utrzymanie ¿ycia, zdrowia i dobrobytu ¿yj¿cych spo¿eczno¿ci planety, zw¿aszcza ludzi.