Elif Gibi Sevmek - Nefes (1. Kitap)

Bir insan nasil anlar asik oldugunu diye sordum bir gün dedeme.Nefesini tut... dedi gülümseyerek.Anlamadim... dedim. Nefesimi mi tutayimEvet... dedi. Öylece tut ve bekle.Dedigini yaptim. Dayanabildigim kadar soluksuz biraktim kendimi. Saate bakmayi akiledememistim ama sanirim otuz saniye sonra iyice zorlanmaya basladim.Tam pes ediyordum ki, eliyle kapadi agzimi ve burnumu. Neye ugradigimi sasirdim. Ölecekgibiydim artik... Yüzüm kizariyor, gözlerim doluyordu. Dayanilmaz bir hal almisti nefessizlik...Sonunda cekti elini yüzümden. Derin derin solumaya basladim can havliyle. Bana bunu nedenyaptigini anlayamiyordum bir türlü. Gözlerinin icine baktim soran bakislarla.Bunu bana neden yaptin dede dedim.En cok neye ihtiyacin vardi az önce diye sordu sakin bir tavirla.Tabii ki nefes almaya... dedim.Peki, ne kadar ihtiyacin vardiBiraz daha nefessiz kalsaydim ölecektim.Ancak bu yasima gelince ne demek istedigini anladigim bir cevap verdi dedemIste bir gün birine nefes kadar ihtiyacin olursa ona asik oldugunu anlayacaksin evlat.