Filozofia zarz¿dzania ¿wiatowym winem: Bagavath Geetha

Gita uwäa ¿wiat za przemijaj¿cy, wszystkie ciäa i materia za nietrwäe. Wszystko, co stanowi prakriti (natura, materia) jest nap¿dzane procesem i ma sko¿czon¿ egzystencj¿. Rodzi si¿, ro¿nie, dojrzewa, rozpada si¿ i umiera. Uwäa t¿ przemijaj¿c¿ rzeczywisto¿¿ za May¿. Podobnie jak Upanishady, Gita skupia si¿ na tym, co uwäa za Realne w tym ¿wiecie zmian, nietrwäo¿ci i niesko¿czono¿ci. Aby zbudowä swoje teologiczne ramy na temat ¿wiata, tekst opiera si¿ na teoriach znalezionych w hinduistycznych szko¿ach Samkhya i Vedanty. Upanishadowie rozwin¿li równanie "Atman = Brahman", stwierdza Fowler, i to przekonanie jest centralne dla Gita. Równanie to jest jednak na wiele sposobów interpretowane przez ró¿ne podszkole Vedanty. W Gicie dusza kädego cz¿owieka jest uwäana za identyczn¿ z kädym innym cz¿owiekiem i wszystkimi istotami, ale wed¿ug Fowlera "nie podtrzymuje ona to¿samo¿ci z Brahmanem". Gita uczy boskiemu kilka duchowych ¿cie¿ek - jnana, bhakti i karma. Jednak¿e, stwierdza Fowler, "nie podnosi ¿adnej z nich do stanu, który wyklucza pozostäe".