Japo¿czycy

Je¿li chodzi o typ fizyczny, Japo¿czycy s¿ niejednorodni, wyró¿niaj¿ si¿ typem koreäsko-mandurskim, malajskim lub indonezyjskim i ainoidalnym. Wyspy japo¿skie by¿y zamieszkiwane stosunkowo pó¿no. Wielu badaczy uwäa, ¿e przodkowie wspó¿czesnego ludu Ainu byli pierwszymi, którzy przybyli na wyspy (w epoce neolitu), a nast¿pnie plemiona z po¿udniowej cz¿¿ci archipelagu, najwyräniej mówi¿ce w j¿zykach indonezyjskich. Oko¿o IV-III w. p.n.e. miäo miejsce przesiedlenie na wyspy z Korei Po¿udniowej plemion ju¿ zaznajomionych z metalami (br¿z, pó¿niej ¿elazo). Najstarsze zabytki kultury artystycznej w Japonii nale¿¿ do okresu neolitu (zdobione naczynia, gliniane figurki kobiece). Wraz z przej¿ciem do epoki br¿zu (oko¿o III w. p.n.e.) na br¿zowych wyrobach w ksztäcie dzwonów ("doo-taku") i lusterkach pojawiaj¿ si¿ proste i istotne obrazy polowania, w¿drówek, m¿ócenia, täca, zwierz¿t, itp. Mniej wi¿cej od po¿owy III w. do po¿owy VI w. na wyspach japo¿skich powstäy du¿e kopce grobowe, wokó¿ których umieszczono "ha-niwy" - gliniane wizerunki ludzi i zwierz¿t, przesi¿kni¿te mi¿o¿ci¿ do ¿ycia. Mieszkanie ludzi by¿o prostym, drewnianym budynkiem pokrytym s¿om¿.