Kategoryzacja klastrów karbonylowych

W cz¿¿ci wst¿pnej ksi¿¿ki przedstawiono przyk¿ady wybranych metod zastosowania liczb szkieletowych do analizy i kategoryzacji klastrów karbonylowych metali przej¿ciowych. Wprowadzono równie¿ rozró¿nienie mi¿dzy liczb¿ szkieletow¿ (K) elementu a powi¿zaniami szkieletowymi (K) dwóch lub wi¿cej elementów szkieletowych po¿¿czonych ze sob¿ w klastrze. Zilustrowano zale¿no¿¿ pomi¿dzy wzorem empirycznym, K= ¿ [E-V] i V=18n-2K dla klastrów metali przej¿ciowych lub V=8n-2K dla elementów grupy g¿ównej. Przedstawiono sze¿¿ podstawowych równä do obliczania elektronów walencyjnych klastra (CVE). Istniej¿ cztery artyku¿y, które analizuj¿ i kategoryzuj¿ klastry przy u¿yciu podej¿cia g¿ównie liczb szkieletowych oraz trzy inne, które kategoryzuj¿ klastry przy u¿yciu podej¿cia serii 4N, gdy liczby szkieletowe nie zostäy jeszcze odkryte. Podsumowuj¿c, ksi¿¿ka wyposäa czytelnika w zaawansowane metody analizy i kategoryzacji klastrów z grupy g¿ównej lub elementów z metali przej¿ciowych.