Ludy paleoazjatyckie i samojedyncze

Ludy paleo-azjatyckie (od greckiego Paleo - staro¿ytny, cz¿¿¿ z¿o¿onych s¿ów wskazuj¿cych na zwi¿zek z staro¿ytno¿ci¿, czyli staro¿ytn¿ Azj¿) - nazwa rdzennej ludno¿ci pó¿nocnej i pó¿nocno-wschodniej Syberii, Alaski, Kanady i Grenlandii, a tak¿e Sachalinu, Aleuty, Kurila i Wysp Japo¿skich. Do ludów paleoazjatyckich nale¿¿ wymar¿e koty, Arins, Asany; oraz Eskimosi, Aleuci i Ainu. Okre¿lenie "ludy paleo-azjatyckie", czyli "ludy terytorialne", zostäo wprowadzone w po¿owie XIX wieku przez rosyjskiego akademika L.I. Shrenk'a w celu okre¿lenia ludów Azji Pó¿nocnej (g¿ównie przedmie¿¿), które s¿ pozostäo¿ci¿ najstarszej ludno¿ci kraju, której j¿zyki nie nale¿¿ do ¿adnej ze znanych grup j¿zykowych. Samojedyncze ludy, wraz z ludami ugrofi¿skimi, s¿ cz¿¿ci¿ rodziny j¿zykowej Uralu. J¿zyki samojedyncze, rodzina (zgodnie z innymi klasyfikacjami, grupa) j¿zyków jest cz¿¿ci¿ wspólnoty genetycznej j¿zyków Uralu. W jego sk¿ad wchodz¿ j¿zyki: Nieniec, Enets, Nganasan, Selkup, prawie wymar¿y Kamasin, wymar¿y Motor, Karagi i Taiga. Samojedyncze, Ustar. - Samoyeds, (annalistic - samoyad) (od sam-Eemne, w j¿zyku Lapo¿czyków - ziemia Lapo¿czyków).