Makroetyka dla XXI wieku

Staro¿ytna etyka tradycyjna i najnowsza ekoetyka, wyros¿e w ¿rodowiskach spo¿ecznych i przyrodniczych wspó¿czesnego cz¿owieka, musz¿ by¿ zastosowane do sztucznej inteligencji, aby podtrzymä wspó¿istnienie ludzi i ich wspó¿istnienie z przyrod¿. Chodzi tu o ich bezpiecze¿stwo oraz zrównowäone i trwäe wykorzystanie ¿ywych zasobów innych ni¿ ludzkie w celu zapewnienia im przetrwania. To z kolei wymaga zarz¿dzania prawnego na poziomie globalnym w zakresie zgodno¿ci z prawami cz¿owieka i przyrody. W tym wszystkim, inteligentne zarz¿dzanie infosfer¿ i noosfer¿ (lub sfer¿ duchowego lub mentalnego pod¿o¿a ¿wiata Teilharda De Chardin) (De Chardin, (1964) (2) rodzi niezwykle wäne pytania dotycz¿ce programowania informacji i edukacji na poziomie transkulturowym. Wszystko po to, aby przyczyni¿ si¿ do lepszego wspó¿istnienia ludzi i do koncepcji wspó¿istnienia w szerokim znaczeniu, w odniesieniu do innych gatunków ¿yj¿cych poza cz¿owiekiem. Nie mo¿emy d¿¿y¿ do kantowskiego wieczystego pokoju (Kant, (1964) (3), ani do powrotu cz¿owieka do stanu naturalnego, aby osi¿gn¿¿ t¿ harmoni¿.