Rozwój rosyjskiej arktycznej strefy wiecznej zmarzliny w pó¿nym okresie cenozoicznym

Nasza wiedza na temat kriolitozonu (tj. strefy wiecznej zmarzliny) rozwijäa si¿ przez kilkadziesi¿t lat. Do wielu osobliwo¿ci nale¿¿ na przyk¿ad: wzajemne powi¿zanie wiecznej zmarzliny z klimatem i krajobrazem; wymiana ciep¿a w skäach; oraz zgodno¿¿ mi¿dzy rozmieszczeniem lodu gruntowego a warunkami paleogeograficznymi. Wiadomo, ¿e wieczna zmarzlina nie pozostäa stäa: wyst¿pi¿y zmiany granic jej rozmieszczenia, temperatury i grubo¿ci, a tak¿e struktury kriogenicznej; niektóre procesy kriogeniczne zanikäy, podczas gdy inne stawäy si¿ aktywne. Konieczne jest teraz uogólnienie tych danych. Pozwala to na rozpoznanie pewnych tendencji i kierunków przysz¿ego rozwoju kriolitozonu.