Van staatsideologie tot leerplanhervorming

Het doel van deze studie is het analyseren van de curriculaire veranderingen op het gebied van wetenschapsonderwijs op het basisniveau tijdens de periode van Atatürk (1919-1938) met behulp van Y¿ld¿ran's "Hierarchical Model of Factors Affecting Curricula (2006)". Volgens dit model beïnvloeden de ideologie en de politiek van de staat het onderwijsbeleid, en deze beïnvloeden de onderwijsfilosofie die ten grondslag ligt aan de leerplannen van die tijd. Door het gebruik van zowel historische als kwalitatieve analyses, concludeerden we dat de staatsideologie van die periode gevormd werd door de zes principes van Atatürk: Republicanisme, Nationalisme, Populisme, Étatisme, Laïcisme, en Reformisme (Revolutionisme). Het onderwijsbeleid was nationaal, rationeel, pragmatisch, egalitair en humanistisch. De onderwijsfilosofie was het Pragmatisme van John Dewey in zijn concept van progressief onderwijs. De drie wetenschapsleerplannen van 1924, 1926 en 1936 waren gebaseerd op de theorie van het ervaringsleren, waarbij de onderwijsmethoden observatie, onderzoek en experimenten waren.