Winogrona Gniewu

Niezale¿nie od siebie, powie¿¿ i film fabularny mog¿ by¿ pomy¿lane jako uk¿ady, czyli jako autonomiczne uk¿ady sk¿adaj¿ce si¿ z charakterystycznych elementów podlegaj¿cych stäej interakcji. W ten sposób powie¿¿ i system filmowy s¿ budowane cz¿¿ciowo w oparciu o sie¿ relacji mi¿dzy postaciami i sytuacjami, które ewoluuj¿ w czasie i przestrzeni reprezentowanej diégesis. Elementy te s¿ tak ¿ci¿le ze sob¿ powi¿zane, ¿e jak uczy nas teoria systemów, gdy tylko zmienia si¿ jeden z nich, zmieniaj¿ si¿ inne, a nawet cäy system. Co wi¿cej,cho¿ powie¿¿ i film s¿ pocz¿tkowo postrzegane w cäo¿ci jako systemy globalne i autonomiczne, sk¿adaj¿ si¿ na nie równie¿ podsystemy: na przyk¿ad, interakcje mi¿dzy dwoma lub wi¿cej znakami mog¿ by¿ uwäane za podsystemy. Jednak¿e podsystemy te s¿ przepuszczalne dla zmian, poniewä musz¿ one przechodzi¿, w trakcie cäej fikcyjnej narracji, mniej lub bardziej liczne i wäne transformacje. W tym sensie, system fikcyjny i system filmowy musz¿ by¿ rozumiane jako systemy.