Bücher von Andrej Tihomirow

Izwerzhenie Santorina (Tiry) i "Ishod" izrail'tqn iz Egipta proizoshli okolo 1380 g. do n.ä. Kochewki po Sinajskoj pustyne (okolo 40 let), zawoewanie Hanaana Iisusom Nawinom (okolo 30 let) i period Sudej (okolo 280 let) zanimaüt primerno 350 let, do poqwleniem perwogo carq Saula (okolo 1030 g. do n.ä.). Period istorii Izrailq, izwestnyj kak wremq Sudej, poluchil swoe nazwanie, iz-za togo, chto sud'qmi byli wozhdi izrail'skih plemen. Tam, gde o nih goworitsq w dannoj knige, ispol'zuetsq ewrejskoe slowo, imeüschee neskol'ko znachenij, w tom chisle «izbawitel'», «spasitel'», «prawitel'». Ono takzhe mozhet oznachat' «sud'q», pri ätom podrazumewaetsq chelowek, kotoryj razreshaet spory i ulazhiwaet raznoglasiq. Kniga Rufi schitaetsq kak by dobawleniem k knige Sudej Izrailewyh. V nej soderzhitsq zhizneopisanie "blagochestiwoj" moawitqnki Rufi, kotoraq stala prababushkoj carq Dawida, a zatem i Iisusa Hrista. V ewangeliqh imena Vooza, Rufi i Owida wklücheny w rodoslownuü Iisusa. Prababushkoj Dawida, soglasno Knige Rufi, byla moawitqnka. Poskol'ku kniga datiruetsq IV w. do n. ä., kogda smeshannye braki byli strozhajshe zaprescheny, äto obstoqtel'stwo podcherkiwaet oppozicionnyj oficial'noj tochke zreniq podhod awtorow.

Predki sowremennyh indejcew pereselilis' w Ameriku iz wostochnoj Azii. Na osnowanii arheologicheskih materialow, osobenno nedawnih nahodok na wostochnyh sklonah Skalistyh gor i na zapade prerij, dokazano, chto zaselenie Ameriki proishodila uzhe w poslelednikowyj period, na stadii pozdnego paleolita ili dazhe mezolita (15¿10 tys. let tomu nazad), chto proishodilo ono neskol'kimi wolnami, otdelönnymi drug ot druga znachitel'nym wremenem. Putqmi zaseleniq byli Beringow proliw i Alqska. V raskopkah najdeny wmeste s kostqmi ischeznuwshih sejchas zhiwotnyh drewnie kamennye orudiq, na osnowanii chego ustanowleno, chto perwye prishel'cy zanimalis' ohotoj i rybnoj lowlej, imeli kamennye topory, luk i strely, pletönye seti, odezhdu iz kozh i odomashnennuü sobaku, goncharnuü posudu. Na ätoj osnowe razwilis' wposledstwii raznoobraznye kul'tury w razlichnyh chastqh Ameriki. Rasselqqs' po gromadnomu materiku, indejcy raspalis' na neskol'ko antropologicheskih tipow. No razlichiq mezhdu ätimi tipami nastol'ko neznachitel'ny, chto prinadlezhnost' ih k odnomu kornü bessporna.

Korejcy (samonazwanie ¿ choson-saram) ¿ osnownoe naselenie Korei, nyne sostawlqüschee dwa gosudarstwa ¿ Korejskuü Narodno-Demokraticheskuü Respubliku i Respubliku Koreü, slozhiwsheesq w naciü k nachalu 20 w. Takzhe korejskie diaspory imeütsq i w drugih stranah. Po fizicheskomu tipu korejcy prinadlezhat k mongoloidnoj rase, sformirowawshejsq na territorii bol'shogo Altaq. Drewnqq kitajskaq istoriografiq utwerzhdaet, chto perwoe plemennoe ob#edinenie w Koree, woznikshee w sewernoj chasti poluostrowa i prilegaüschih chastqh Juzhnoj Man'chzhurii, bylo obrazowano w konce II tysqcheletiq do n. ä. wyhodcami iz Kitaq, w bol'shom chisle pereshedshimi w ätot rajon wo wremq mezhdousobnyh smut, kotoroe soprowozhdalo padenie drewnego carstwa In' i wozniknowenie carstwa Chzhou. Vo glawe ätogo ob#edineniq, po-luchiwshego kitajskoe naimenowanie Chaosqn', w korejskom proiznoshenii ¿ Choson, stal odin iz plemennyh wozhdej In' ¿ Kidza (Ci Czy), pereshedshij w Koreü wmeste so swoej plemennoj gruppoj. Vskore kitajskie perese¬lency slilis' s osnownym nase-leniem ätoj chasti poluostrowa, tak chto äto ob#edinenie ¿ esli dazhe i dopustit' wazhnuü rol' kitajcew w ego obrazowanii ¿ bylo po harakteru korejskim.

Indijcy-indoewropejcy ili indoarii ¿ obschnost' narodow, razgowariwaüschih na indoarijskih qzykah, narqdu s irancami odna iz dwuh osnownyh arijskih wetwej, whodqt w sostaw indoewropejcew. Prozhiwaüt preimuschestwenno w Bangladesh, Indii, Mawrikii, na Mal'diwskih ostrowah, Nepale, Pakistane, Shri-Lanke, takzhe rasprostraneny w Afganistane, Sejshel'skih ostrowah, Fidzhi, nositeli cyganskih narechij rasprostranilis' po stranam Blizhnego Vostoka, Srednej Azii i Ewropy. Yazyki narodow, naselqüschih Indiü, otnosqtsq w osnownom k 4 sem'qm qzykow: indoewropejskim, na kotoryh goworit bol'shinstwo narodow sewernoj Indii; drawidijskim ¿ qzyki narodow üzhnoj Iindii; munda ¿ qzyki narodow wostochnoj chasti Central'no-Indijskogo nagor'q, i tibeto-kitajskim, na kotoryh goworqt gimalajskie narody i plemena pogranichnyh s M'qnmoj (Birmoj) oblastej. Raskopki w doline Inda pokazali, chto zdes' uzhe w III¿II tysqcheletiqh do n. ä. suschestwowala qrkaq i samobytnaq ciwilizaciq. Kul'tura ätih poselenij byla nazwana kul'turoj Harappy. Raskopki prowodilis' takzhe w Mohendzho-Daro.

Slawqnskie narody osnowywaütsq na slawqnskih qzykah, kotorye prinadlezhat k indoewropejskoj sem'e qzykow. Sowremennye slawqne razdelqütsq na 3 gruppy: wostochnuü, üzhnuü i zapadnuü. K wostochnoj otnosqtsq belorusy, russkie i ukraincy, k üzhnoj ¿ bolgary, bosnijcy, makedoncy, serby, slowency, horwaty i chernogorcy, k zapadnoj ¿ luzhichane, polqki, slowaki i chehi. Slawqnskie qzyki rodnqt s drugimi indoewropejskimi qzykami drewnejshij korneslow i formatiwy. Osobenno blizki slawqnskie qzyki k gruppe baltijskih (baltskih) qzykow, wydelqetsq dazhe osobaq slawqno-baltskaq obschnost' (2-1 tysqcheletiq do n.ä.). V eschö bolee drewnie wremena slawqnskie qzyki (4-3 tysqcheletiq do n.ä.) skoree wsego byli tesno swqzany s iranskimi qzykami. V 1-m tysqcheletie n.ä. slawqnskie qzyki wstupali w raznoobraznye swqzi s germanskimi qzykami, a takzhe s grecheskim qzykom.

Baltijskie narody (baltijcy, balty) nachinaüt formirowat'sq primerno w konce I tysqcheletiq do n.ä., posle otpadeniq ot slawqno-baltskoj obschnosti, do ätogo oni whodili w sostaw drewnih indoewropejcew, kotorye sformirowalis' w predelah "Bol'shoj stepi" ¿ ot Juzhnogo Urala do Prichernomor'q. Skoree wsego, slowo "balty, baltijcy" proishodqt iz slowa "belyj" ¿ po-latyshski balts, po-litowski balta. V kachestwe nauchnogo termina äto bylo predlozheno w 1845 g. nemeckim qzykowedom Georgom Nessel'manom, professorom uniwersiteta w Königsberge, wmesto termina letto-litowcy. Balty (baltijskie plemena), zaselili w 1 tysqcheletii nashej äry, territoriü ot ügo-zapada Pribaltiki do werhnego Podneprow'q i bassejna reki Oki (golqd'), na rubezhe 1 ¿2 tysqcheletiq woshli w sostaw drewnerusskoj narodnosti. Zapadnyj balty (zhemajty, zemgaly, kurshi, latgaly) ¿ predki sowremennyh latyshej i litowcew.

Nazwaniq "germanskij", "germancy", "Germaniq" proishodqt s latinskogo qzyka: Germanicus - germanskij; Germani - germancy, mnogochislennye plemena, zhiwshie mezhdu Rejnom, Dunaem, Visloj i Sewernym morem; Germania - Germaniq, territoriq k wostoku ot Rejna, naselennaq germanskimi plemenami. Kotorye, w swoü ochered', woshodq k takim latinskim slowam, kak: germane - otkrowenno, iskrenne; germanitas (germanus) - bratstwo, blizkoe rodstwo, rodstwennaq swqz'; germanus (germen) - rodnoj, nastoqschij, nepoddel'nyj; germen - pochka, rostok, zarodysh, potomok; germino (germen) - puskat' rostki proizrastat'. Awstrijcy proizoshli w rezul'tate onemechiwanii slawqn. Slawqne sozdali gosudarstwo Samo okolo 623 g. Posle ego raspada slawqne sozdali knqzhestwo w Karintii (Horutanii), zhiteli kotorogo zhili na hutorah. V seredine 8 weka slawqne, kotorye weli bor'bu s awarami, popali w zawisimost' ot bawarcew, zatem frankow, a posle raspada imperii Karolingow w 843 g. äti zemli wmeste s Bawariej otoshli k korolewstwu wostochnyh frankow, buduschaq Germaniq, kotorye, po-widimomu, i nazwali äti territoriej «Awstriej» - «wostochnoj imperiej», ot Ost ¿ «wostok» i Reich - «imperiq».

«Deqniq swqtyh apostolow» s tochki zreniq nauki samaq pozdnqq po wremeni poqwleniq kniga Nowogo zaweta, kniga napisana w konce I ¿ nachale II wekow n.ä. Jeto popytka oformit' istoriü formirowaniq hristianstwa. Soglasno hristianskim rasskazam, otrazhennym w ätih proizwedeniqh, propowedniki nowogo ucheniq w gorodah wostochnyh prowincij Rimskoj imperii propowedowali, kak i w Palestine, w sinagogah. Apokalipsis - edinstwennaq prorocheskaq kniga Nowogo Zaweta. Kniga byla napisana, skoree wsego, w konce 60 ¿ nachale 70-h godow I w. n. ä., wo wremq gonenij na hristian. Awtor, imq kotorogo Ioann, byl soslan na ostrow Patmos w Jegejskom more. Chasto ego otozhdestwlqüt s awtorom Ewangeliq ot Ioanna, hotq suschestwuüt mneniq, chto äto byli raznye lüdi. Ioann byl tesno swqzan s iudaizmom. Mirowozzreniq awtora Apokalipsisa otrazili samyj rannij ätap w istorii hristianstwa. K ätomu wremeni formiruüscheesq hristianstwo eschö ne razwilo swoih osnownyh dogm, naprimer, otsutstwuet ideq troicy, w texte figuriruet edinyj bog, gospod'-wsederzhitel', to est' wsö tot zhe iudejskij bog Yahwe, net idei o religii lübwi, nenawist' k Rimu proqwlqetsq powsüdu.

Drewnie metallurgi obychno sosredotochiwali w swoih rukah kak wyplawku zheleza iz bolotnoj rudy, tak nazywaemuü «warku» zheleza, tak i izgotowlenie razlichnyh izdelii iz zheleza, a takzhe kowku medi, olowa, serebra i zolota, w osobennosti w üwelirnyh rabotah. Ispol'zowalsq gorn, gde kom'q bolotnoj rudy snizu i swerhu obkladywalis' uglöm, kotoryj podzhigalsq i razogrewal eö do nuzhnoj temperatury. Rasplawlennoe zhelezo stekalo na dno gorna i obrazowywalo wqzkuü massu (kricu). Kuznec bral eö kleschami i zatem kowkoj molotom na nakowal'ne pridawal izdeliü nuzhnuü formu, sbiwal s powerhnosti shlaki i umen'shal poristost' metalla. Oswoenie zheleza priwelo k suschestwennomu skachku w razwitii. Krome togo, zalezhi olowa i medi, i ih splawa bronzy, w oblasti obitaniq drewnih indoewropejcew prakticheski otsutstwowali, ih zawozili s drugih territorij. Zheleznye rudy imeli bolee shirokoe rasprostranenie, chem med' i olowo, zheleznye rudy formirowalis' w bol'shih kolichestwah pod dejstwiem mikroorganizmow w bolotah i stoqchih wodoömah. A oblast' rasprostraneniq drewnih indoewropejcew kak raz i harakterizowalis' obiliem ozör i zabolochennyh zemel'.

Za poslednie 30 let w mnogih stranah proishodit intensiwnoe razwitie towarnogo wyraschiwaniq razlichnyh widow ryb. Vmeste s tradicionnymi widami, wnimanie rybowodow wse bol'she priwlekaet razwedenii äkzoticheskih ryb, takih kak afrikanskij som, tilqpiq, gambuziq pangassius i dr. Predlagaemyj razdel soderzhit informaciü, kotoraq prednaznachena dlq obespecheniq wyraschiwaniq ryb w iskusstwennyh uslowiqh, qwlqüschaqsq neot#emlemoj chast'ü rybowodnogo processa nezawisimo ot ego naprawlennosti. Material predstawlen rqdom glaw. Jeto rezul'taty raz-rabotok sowetskih, rossijskih i zarubezhnyh uchenyh, opublikowannyh w sootwetstwuüschih sprawochnikah i uchebnyh posobiqh. Material mozhet byt' ispol'zowan pri podgotowke specialistow-rybowodow w kachestwe otprawnoj tochki dlq posleduüschego glubokogo izucheniq teh ili inyh woprosow. Osnownoj zadachej pri sozdanii ätogo razdela qwlqlos', oznakomit' chitatelq s otrabotannymi na praktike tehnologiqmi ätogo slozhnogo processa - iskusstwennoe razwedenie ryb.

Drewnij Rim (Roma) ¿ perwonachal'no obschina w drewnej Italii, zatem rabowladel'cheskij gorod-gosudarstwo (polis), ot naimenowaniq Rima po-latyni Roma i nazywaütsq wse narody, qzyki kotoryh proizoshli ot latyni, romanskie narody, romanskie qzyki. Rimlqne podchinili wnachale sebe wes' Apenninskij poluostrow; wposledstwii znachitel'nuü chast' Ewropy, poberezh'e sewernoj Afriki, Maluü Aziü, Siriü. Rim woznik w oblasti Lacium (Lacij), na lewom beregu reki Tibr. Postoqnnye poseleniq w Laciume poqwilis', po-widimomu, tol'ko w konce 2-go tysqcheletiq do n. ä. Oni prinadlezhali predkam italijskogo plemeni latinow (ot nih i nazwanie latinskij qzyk). V 8¿6 ww. do n. ä. u latinow usililsq process razlozheniq perwobytno-obschinnyh otnoshenij, poqwilas' chastnaq sobstwennost', zarozhdalis' klassy. Voznikli ukreplönnye posölki-goroda. V konce 7 w. do n. ä. obrazowalsq soüz 30 latinskih gorodow wo glawe s gorodom Al'boj-Longoj (äto tak nazywaemyj Latinskij soüz). Alba, Al'ba, nazwanie neskol'kih gorodow w Italii; Alba Longa Al'ba-Longa (mozhno perewesti s latyni, kak "belaq, dalökaq", po-widimomu, gora), drewnejshij gorod Laciuma, osnowannyj Askaniem-Julom, synom Jeneq, u podnozhiq Al'banskoj gory, predtecha Rima.

Neobhodimost' glubokih peremen w äkonomicheskoj i obschestwennoj zhizni zastawlqet rukowodstwo Rossii forsirowat' upuschennoe wremq, dlq togo, chtoby modernizirowat' stranu w uslowiqh sankcij. Patrioticheskaq ritorika, podderzhka wsewozmozhnyh wolontörskih organizacij, konfessij dolzhny sposobstwowat', po mneniü rukowodstwa strany, ukrepleniü imidzha na mirowoj arene i wnutri strany, ukreplenie prorossijskih prawitel'stw w Sirii, Donbasse, woenno-promyshlennogo bloka. Otechestwennye nuworishi boqtsq poterqt' «nazhitoe neposil'nym trudom» bogatstwa so storony zapadnyh konkurentow, poätomu i prowodqt takuü politiku. Tehnologicheskij proryw, cifrowaq äkonomika i razwitie territorij, uwelichenie VVP, nowaq nalogowaq sistema i sil'naq boesposobnaq armiq ¿ predpriqtiq oboronno-promyshlennogo komplexa dolzhny razwiwat' proizwodstwo «umnyh» i wysokotochnyh raket i boepripasow. Jeti zadachi neobhodimo reshit', chtoby ne ostat'sq za bortom global'nogo mira.

Knigi Ezdry i Neemii poswqscheny istorii ewreew, wernuwshihsq iz wawilonskogo plena. V nih opisywaütsq sobytiq, ohwatywaüschie pochti stoletnij period. Ran'she äti knigi predstawlqli edinoe celoe (wozmozhno, chto oni whodili w sostaw knig Paralipomenon), w sowremennyh izdaniqh oni razbity na dwe knigi. Ezdra i Neemiq ne awtory ätih knig (awtory ih woobsche neizwestny), a glawnye dejstwuüschie lica. Sobytiq, opisannye w Knige Esfir', razworachiwalis' wo Vremq wozrozhdeniq. V nej rasskazywaetsq o tom, kak zhiwuschim w Persii ewreqm udalos' spastis' s pomosch'ü iudejki Esfiri. Bolee boewoj po duhu ewrejskij wariant soderzhal powestwowanie o tom, kak ewrei s oruzhiem w rukah borolis' w Persii za swoi prawa. Kniga Iowa prinadlezhit k razrqdu uchitel'nyh (ili knig premudrosti). V kachestwe pamqtnika drewneewrejskoj literatury kniga Iowa predstawlqet soboj swoeobraznyj religiozno-filosofskij traktat, napisannyj w forme hudozhestwennogo proizwedeniq. Osnownaq ideq knigi ¿ tezis o neobhodimosti pokorqt'sq sud'be, nisposylaemoj bogom cheloweku. Hotq wsö w mire, s tochki zreniq religii, sowershaetsq po wole boga. Pod widom nesuschestwuüschego personazha ¿ boga prowodit prowerku loql'nosti Iowa kowarnyj zhrec-gipnotizör.

Paralipomenon w perewode s grecheskogo "powtorenie, dopolnenie". S 3-j i 4-j knigami Carstw pereklikaütsq Perwaq i Vtoraq knigi Paralipomenon, w nih proslezhiwaetsq istoriq dinastii Dawida nachinaq s ego perwyh dnej na trone i zakanchiwaq swerzheniem wawilonqnami ego poslednego preemnika. Nesmotrq na to, chto w knigah Paralipomenon opisywaetsq wes' period suschestwowaniq razdelennogo carstwa, odnako ätot istoricheskij period rassmatriwaetsq s pozicij Iudei. Ewrejskoe nazwanie ätih knig ¿ Dibre-gaj-jamim, chto mozhno perewesti kak "Letopis', Deqniq wremen, Hroniki", u katolikow ¿ I i II Hroniki. S tochki zreniq swqschennikow Knigi Paralipomenon sostawleny Ezdroj w V w. do n.ä., s tochki zreniq nauki knigi, sostawleny iudejskimi swqschennikami okolo 300 g. do n.ä. Pokaqnnaq nekanonicheskaq molitwa Manassii, carq Iudejskogo, kogda on soderzhalsq w plenu w Vawilone, wklüchönnaq w konec II Knigi Paralipomenon otnositsq uzhe k hristianskim wremenam i shiroko ispol'zuetsq w prawoslawnom kul'te. V Septuaginte soderzhatsq 2 knigi Hronik, perwonachal'no äto byla odna kniga.

Tret'q i Chetwörtaq knigi Carstw - äto ocherk istorii Izrailq, ot smerti carq Dawida do padeniq Ierusalima i razrusheniq hrama Solomona wawilonqnami. Vremq powestwowaniq ohwatywaet okolo 400 let, priblizitel'no s 975 po 586 god do n. ä. Samariq, stolica Izrail'skogo carstwa, pala w 722 g., Ierusalim, stolica Iudejskogo carstwa, - w 586 g. do n. ä. Ob ätom zhe istoricheskom periode goworitsq w knigah Paralipomenon. Obrabotka texta zhrecami prohodila w VI weke do n.ä. na baze carskih annalow i prorocheskih tradicij. V drewneewrejskih sobraniqh knigi Samuila sostawlqli edinoe celoe. V Septuaginte oni byli razdeleny na chetyre knigi i poluchili nazwanie knigi Carstw. V Vul'gate 2 iz nih nosqt imq Samuila, geroq-sud'i, a 2 ostal'nye ¿ knigi Carej. V XVI weke äto delenie bylo zaimstwowano i ewrejskoj Bibliej. Knigi byli sozdany na osnowe raznoobraznyh istochnikow, sowremennaq ih forma slozhilas' pered wawilonskim plenom ili zhe wo wremq plena.

Knigi Carstw, perwonachal'no odna kniga, rasskazywaüt istoriü monarhii Izrailq ¿ ot wosshestwiq na prestol Saula (okolo 1030 g. do n.ä.) do 586 g. do n.ä., kogda wawilonqne razrushili Ierusalim. Perwaq i wtoraq knigi Carstw poswqscheny istorii Izrailq perioda sudej do starcheskih let carq Dawida. Dejstwie proishodit priblizitel'no s 1075 po 975 g. do n. ä. Knigi powestwuüt o zahwate izrail'tqnami hanaanskih gorodow, wklüchaq twerdynü iewuseew ¿ Ierusalim (Iewus). Saul stal perwym caröm Izrailq, ego carstwowanie prihoditsq primerno na 1030-1010 gg. do n.ä. Dawid byl caröm priblizitel'no s 1010 po 970 gg. do n.ä., s tochki zreniq swqschennikow Dawid byl horoshim caröm, tak kak wo wsöm ih slushalsq w otlichie ot Saula, kotoromu udalos' sozdat' edinuü wlast' nad plemenami Izrailq, opiraqs' w osnownom na swoih rodichej iz plemeni Veniamina. Nesmotrq na swoi woennye uspehi nad filistimlqnami, Saul ne smog prekratit' ih nabegi na ob#edinönnye im izrail'skie plemena. Pri Dawide stolicej strany, po nauscheniü swqschennikow, stal Hewron.

Od czasów staro¿ytnych ogie¿ odgrywä ogromn¿ rol¿ w ¿yciu ludzi. Jego u¿ycie przez cz¿owieka stäo si¿ kamieniem w¿gielnym formacji cywilizacji, zakorzenionej w najg¿¿bszej staro¿ytno¿ci. Wiadomo, ¿e Neandertalczycy potrafili u¿ywä ognia nie gorzej ni¿ wspó¿czesny cz¿owiek, a regularne u¿ywanie ognia do gotowania i produkcji narz¿dzi pojawi¿o si¿ w Europie ju¿ 400 tysi¿cy lat temu, nawet Neandertalczycy, którzy potrafili radzi¿ sobie z ogniem znacznie sprawniej ni¿ dotychczas uwäano. S¿owo "Swarog" jest idiomatycznie podobne do s¿owa "swastyka" (sanskryt) - krzy¿ o wygi¿tych pod k¿tem prostym ko¿cach, jeden z najstarszych motywów ozdobnych spotykanych w¿ród ludów Indii, Chin, Japonii, gdzie znak swastyki miä znaczenie kultowe. Porównaj równie¿ s¿owiäskie s¿owa "gotowä", "spawä". W stepach Ural-Altai kucie osi¿gn¿¿o znacz¿cy rozwój ju¿ w¿ród scytyjskich plemion pó¿nocnego Morza Czarnego (7-4 w. p.n.e.), a tak¿e w¿ród Sarmatów i S¿owian, znanych w 4-6 w. pod nazw¿ Antes. A teraz nadmuchuj¿ ogie¿ w samowarze za pomoc¿ buta, to jest prototyp swastyki - nadmuchiwanie od razu z zakrzywionym ko¿cem z czterech stron.

Badanie pochodzenia nazw, ró¿nych zjawisk. Nazwiska ludzi nios¿ ze sob¿ znacz¿c¿ cz¿¿¿ kultury i tradycji wszystkich ludzi. Jak uwäano od czasów staro¿ytnych, nazwa ta decyduje o losach cz¿owieka. Jest to rodzaj klucza do wewn¿trznego "ego" cz¿owieka. Nie bez powodu w staro¿ytno¿ci cz¿owiek miä dwa imiona, jedno fäszywe, dla wszystkich, a drugie tajne, tylko dla samego cz¿owieka i jego bardzo bliskich ludzi. Tradycja ta istniäa jako ochrona przed z¿ymi duchami i z¿ymi lud¿mi. Wielki kolekcjoner folkloru ludów, angielski historyk religii James George Fraser (lata ¿ycia: 1854-1941), badaj¿cy kulty ludów prymitywnych i staro¿ytnych, dokonä klasyfikacji idei i technik magicznych lub czarowniczych, wyrywaj¿c je ze skojarze¿ psychologicznych i dziel¿c magi¿ na näladuj¿c¿ ("homeopatyczn¿") i zaräliw¿ ("zaräliw¿"). W oparciu o podstawow¿ cech¿ magii - wyimaginowany bezpo¿redni wp¿yw cz¿owieka na podmiot w sposób nadprzyrodzony - Fraser przeciwstawi¿ magi¿ religii, przez któr¿ rozumiä jedynie przeb¿aganie nadprzyrodzonych si¿ rzekomo stoj¿cych nad cz¿owiekiem i rz¿dz¿cych ¿wiatem.

W drugiej po¿owie lat 50. stopniowo zacz¿¿y si¿ rozszerzä kontakty mi¿dzy USA a ZSRR w dziedzinie nauki, sztuki, kultury. Pierwsze kroki w tym kierunku pokazäy mo¿liwo¿¿ i konieczno¿¿ dalszego rozwoju stosunków sowiecko-amerykäskich. Szczególnie dotkliwa by¿a kwestia konieczno¿ci rozszerzenia korzystnych dla obu stron stosunków handlowych mi¿dzy USA i ZSRR. Jednak tendencja do rozwoju stosunków amerykäsko-sowieckich zacz¿¿a si¿ prze¿amywä, pokonuj¿c gruzy "zimnej wojny" i ostry opór ze strony reakcyjnych ¿rodowisk, które by¿y zwi¿zane z kompleksem wojskowo-przemys¿owym. Czynnikiem zach¿caj¿cym by¿ fakt, ¿e mo¿liwe by¿y kontakty na wysokim szczeblu rz¿dowym. Latem 1959 roku Zwi¿zek Radziecki odwiedzi¿ wiceprezydent USA Richard Nixon. Wänym wydarzeniem w rozwoju stosunków sowiecko-amerykäskich by¿a oficjalna wizyta przewodnicz¿cego Rady Ministrów ZSRR N. S. Chruszczowa w USA we wrze¿niu 1959 roku. Ta podró¿, która wywo¿äa wielki odd¿wi¿k na ¿wiecie, w Stanach Zjednoczonych, przekonäa cz¿¿¿ amerykäskiej opinii publicznej o konieczno¿ci znalezienia sposobów na normalizacj¿ stosunków mi¿dzy tymi dwoma krajami.