Bücher von Kemal Yildirim

Kolonializm w pewnym sensie mo¿na zdefiniowä jako okres, w którym kolonializm - proces osiedlania si¿ pot¿¿nego pästwa i sprawowania kontroli nad rdzenn¿ ludno¿ci¿ innego obszaru w celu ekonomicznej eksploatacji jego zasobów naturalnych i gruntów. Wielu historyków zazwyczaj kojarzy kraje europejskie jako g¿ównych sprawców kolonizacji.Jest to prawd¿, poniewä Europa sp¿dzi¿a 500 lat swojej historii angäuj¿c si¿ w podbój kolonialny pocz¿wszy od epoki eksploracji - okresu, w którym Europejczycy odkryli, ¿e s¿ inni ludzie i kraje na ¿wiecie poprzez sponsorowane przez pästwo rejsy morskie - od XV do ko¿ca XX wieku z nast¿pstwami II wojny ¿wiatowej, w której kraje europejskie zostäy zmuszone do dekolonizacji poprzez wprowadzenie wielu traktatów.Ksi¿¿ka ta bada nowe wyzwania stoj¿ce przed postkolonialnymi pästwami Azji Po¿udniowo-Wschodniej, które ujawni¿y znaczn¿ ilo¿¿ zmian od czasu uzyskania niepodleg¿o¿ci.

Celem tej ksi¿¿ki jest zbadanie koncepcji edukacji ¿wiatowej, która zak¿ada w ramach marksistowskiej koncepcji ¿wiata. To koncepcyjne podej¿cie do edukacji jest wskazane w dwóch odr¿bnych, ale dialektycznie powi¿zanych czasach: a) kiedy dokonuje si¿ krytyki alienacji wytworzonej przez proces wychowawczy w kontek¿cie spo¿ecze¿stwa opartego na prymacie prywatnej w¿asno¿ci ¿rodków produkcji, której g¿ównym rezultatem jest okaleczenie ludzko¿ci; a jednocze¿nie b) kiedy proponuje si¿ mo¿liwo¿¿ ludzkiego unilateralizmu w zakresie spo¿ecze¿stwa rewolucyjnego, opartego na ekonomicznych, spo¿ecznych, politycznych i kulturowych zäo¿eniach postulowanych przez socjalizm. Co wi¿cej, wymiar humanistyczny wychodzi z zäo¿enia, ¿e jednym z nast¿pstw wychowania jest proces produkcji i reprodukcji wiedzy, nieod¿¿cznie zwi¿zany z mediacj¿ potrzebn¿ do praktyki, która prowadzi do humanizacji cz¿owieka. W konsekwencji, klasyczna wiedza historycznie zgromadzona przez ludzko¿¿ jest uwäana za istotne i dominuj¿ce medium dla dziää wychowawczych.

Comoros is an archipelago located southeast of Africa, east of Tanzania, and northwest of Madagascar. Comoros consists of four main islands covering an area of 2,236 square kilometres. The country became independent on 6 July 1975, but one of the islands, Maore (424 km²), has remained under French administration. The sovereignty of the Republic of Comoros therefore only covers three islands: Mwali (290 km²), Ndzuwani (374 km²), and Ngazidja (1148 km²). The Archipelago of Comoros is made of volcanic islands. It has a tropical maritime climate. In 2003, the total population was estimated to be 576,000 inhabitants, mainly living in rural areas (72%). However, there are significant differences from island to island. According to the 2001 Constitution, the country is a Republic named the Union of Comoros. Each Island has its own Constitution and a large autonomy. The economy of Comoros is mainly based on agriculture. This sector represents 41% of Gross National Product (GNP), 80% of employment, and generates 90% of the State¿s income. This book discovers information on the long-running dispute over the island of Mayotte.

Nauru (/n¿¿¿u¿ru¿/ nah-OO-rooor /¿näru¿/ NOW-roo; Nauruan: Naoero), officially the Republic of Nauru (Nauruan: Repubrikin Naoero) and formerly known as Pleasant Island, is an island country and microstate in Micronesia, a subregion of Oceania, in the Central Pacific. Its nearest neighbour is Banaba Island in Kiribati, 300 km (190 mi) to the east. It further lies northwest of Tuvalu, 1,300 km (810 mi) northeast of the Solomon Islands, east-northeast of Papua New Guinea, southeast of the Federated States of Micronesia and south of the Marshall Islands. With only a 21 km (8.1 sq mi) area, Nauru is the third-smallest country in the world behind Vatican City, and Monaco, making it the smallest republic. Additionally, its population of 10,670 is the world's second smallest, after Vatican City. Settled by people from Micronesia and Polynesia c. 1000 BC, Nauru was annexed and claimed as a colony by the German Empire in the late 19th century. After World War I, Nauru became a League of Nations mandate administered by Australia, New Zealand and the United Kingdom. During World War II, Nauru was occupied by Japanese troops, and was bypassed by the Allied advance across the Pacific.

In international law, a stateless person is someone who is "not considered as a national by any state under the operation of its law". Some stateless people are also refugees. However, not all refugees are stateless, and many people who are stateless have never crossed an international border. On 12 November 2018, United Nations High Commissioner for Refugees warned there are about 12 million stateless people in the world. How does nationality work? People usually acquire a nationality automatically at birth, either through their parents or the country, in which they were born. Sometimes, however, a person must apply to become a national of a country. What is statelessness? The international legal definition of a stateless person is ¿a person who is not considered as a national by any State under the operation of its law¿. In simple terms, this means that a stateless person does not have a nationality of any country. Some people are born stateless, but others become stateless.

Africäs colonial history alongside the discursive ¿othering¿ of Africa makes postcolonial approaches relevant to African studies. However, the use of these postcolonial approaches can also produce contradictions and the tendency to over- romanticize pre-colonial structures and identities. What this article has shown is the importance of moving away from European-dominant frameworks and the need to value and affirm African histories, identities, and epistemologies. Despite these moves to deconstruct the orientalist discourses about Africa, Africa remains ¿entangled and trapped within the snares of the colonial matrix of power,¿ because colonial hegemony persists210This is evidenced especially by the adaptation of the neoliberal Africa rising rhetoric by various levels of African governments. This Africa rising, while it embraces the possibilities of a brighter future for Africa subscribe to the Western epistemological notion of progress. Yet, most attempts to operate outside the ¿episteme constructed by the West¿ 211are accused of essentialism and reproducing colonial binaries. It remains unclear whether these forms of essentialisms and binaries are always negative.

Karol Marks (1818-1883) urodzi¿ si¿ w Trewirze, w Niemczech, jako ¿ydowscy rodzice (którzy pó¿niej przeszli na chrze¿cijästwo w obliczu ówczesnych anty¿ydowskich praw). Ucz¿szczaj¿c do prywatnych szkó¿ w dzieci¿stwie, Marks studiowä pó¿niej prawo, a w 1841 r. uzyskä tytu¿ doktora filozofii. Jako student, by¿ pod silnym wp¿ywem filozofii Georga Hegla i jego nast¿pców (znanych w kr¿gach filozoficznych jako "M¿odzi Hegelowie"), ale pó¿niej krytykowä to, co postrzegä jako idealizm Hegla i rozwijä w¿asn¿ teori¿ materializmu historycznego (patrz rozdziä "Kluczowe poj¿cia" poni¿ej). Po uzyskaniu doktoratu Marks pracowä jako dziennikarz i zostäzaangäowany w my¿l i polityk¿ komunistyczn¿, a tak¿e liczne kwestie polityczne i spo¿eczne tamtych czasów. W 1843 r. o¿eni¿ si¿ z Jenny Von Westphalen, a w 1844 r. poznä Friedricha Engelsa, który wspierä finansowo wi¿kszo¿¿ pó¿niejszych dzie¿ Marksa i by¿ wspó¿autorem niektórych z jego najbardziej wp¿ywowych dzie¿, takich jak "Manifest partii komunistycznej" i "Ideologia niemiecka".

Het Swahili-volk (of Waswahili) is een etnische en culturele groep die in Oost-Afrika woont. De leden wonen voornamelijk aan de Swahili-kust, in een gebied dat de Zanzibar-archipel, het kustgebied van Kenia, de kust van Tanzania en het noorden van Mozambique omvat. De naam Swahili is afgeleid van het Arabisch: ¿¿¿¿¿, geromaniseerd: Saw¿hil, verlicht. Kusten'. De Swahili's spreken de Swahili taal, die behoort tot de Bantu tak van de Niger-Congo familie. De Swahili's zijn afkomstig van Bantu inwoners van de kust van Zuidoost Afrika, in Kenia, Tanzania en Mozambique. Deze Bantoe sprekende landbouwkundigen vestigden zich aan het begin van het eerste millennium aan de kust. Archeologische vondsten in Fukuchani, aan de noordwestelijke kust van Zanzibar, wijzen op een gevestigde landbouw- en visserijgemeenschap uit ten laatste de 6e eeuw CE. De aanzienlijke hoeveelheid vondsten wijzen op houten gebouwen, en schelpkralen, kralenslijpers en ijzeren slakken zijn op de site gevonden. Er zijn aanwijzingen voor een beperkte betrokkenheid bij de langeafstandshandel: er is een kleine hoeveelheid geïmporteerd aardewerk gevonden, minder dan 1% van de totale vondsten van aardewerk, meestal uit de Golf en gedateerd op de 5e tot 8e eeuw.

Ludno¿¿ Suahili (lub Waswahili) to grupa etniczna i kulturowa zamieszkuj¿ca Afryk¿ Wschodni¿. Cz¿onkowie mieszkaj¿ g¿ównie na wybrze¿u Suahili, na obszarze obejmuj¿cym archipelag Zanzibaru, litoral Keni¿, wybrze¿e Tanzanii i pó¿nocny Mozambik. Nazwa Suahili wywodzi si¿ z j¿zyka arabskiego: ¿¿¿¿¿, z okresu romantyzmu: Saw¿hil, zapalony. "wybrze¿a". J¿zykiem suahili mówi si¿ w j¿zyku suahili, który nale¿y do gä¿zi Bantu z rodziny Niger-Congo. Suahili pochodz¿ od mieszkäców Bantu na wybrze¿u Afryki Po¿udniowo-Wschodniej, w Kenii, Tanzanii i Mozambiku. Ci mówi¿cy po bantujsku rolnicy osiedlili si¿ na wybrze¿u na pocz¿tku pierwszego tysi¿clecia. Znaleziska archeologiczne w Fukuchani, na pó¿nocno-zachodnim wybrze¿u Zanzibaru, wskazuj¿ na osiedlenie si¿ spo¿eczno¿ci rolniczej i rybackiej najpó¿niej od VI wieku CE. Znaczna ilo¿¿ znalezionych daubów wskazuje na budynki drewniane, a na miejscu znaleziono koraliki muszlowe, szlifierki koralików i ¿u¿el ¿elazny. Istniej¿ dowody na ograniczone zaangäowanie w handel na du¿e odleg¿o¿ci: znaleziono niewielk¿ ilo¿¿ importowanej ceramiki, mniej ni¿ 1% wszystkich znalezisk ceramiki, g¿ównie z Zatoki Perskiej i datowane na V-VIII wiek.

Il popolo swahili (o waswahili) è un gruppo etnico e culturale che vive nell'Africa orientale. I membri risiedono principalmente sulla costa swahili, in un'area che comprende l'arcipelago di Zanzibar, il litorale del Kenya, la costa della Tanzania e il nord del Mozambico. Il nome swahili deriva dall'arabo: ¿¿¿¿¿, romanizzato: Saw¿hil, lit. coste". Gli swahili parlano la lingua swahili, che appartiene al ramo Bantu della famiglia Niger-Congo. Il popolo swahili proviene dagli abitanti di Bantu della costa dell'Africa sudorientale, in Kenya, Tanzania e Mozambico. Questi agricoltori di lingua bantu hanno colonizzato la costa all'inizio del primo millennio. I ritrovamenti archeologici a Fukuchani, sulla costa nord-occidentale di Zanzibar, indicano una comunità agricola e di pescatori insediata al più tardi dal VI secolo d.C.. La notevole quantità di calamaro trovata indica che nel sito sono stati trovati edifici in legno e perline di conchiglie, smerigliatrici di perline e scorie di ferro. Ci sono prove di un impegno limitato nel commercio a lunga distanza: è stata trovata una piccola quantità di ceramica importata, meno dell'1% del totale dei ritrovamenti di ceramica, per lo più proveniente dal Golfo e datata dal 5° all'8° secolo.

O povo suaíli (ou Waswahili) é um grupo étnico e cultural que habita a África Oriental. Os membros residem principalmente na costa suaíli, numa área que abrange o arquipélago de Zanzibar, o litoral do Quénia, a costa da Tanzânia e o norte de Moçambique. O nome Swahili deriva do árabe: ¿¿¿¿¿, romanizado: Saw¿hil, iluminado. costas". O Suaíli fala a língua Suaíli, que pertence ao ramo Bantu da família Níger-Congo. O povo Suaíli é originário dos habitantes Bantu da costa do Sudeste de África, no Quénia, Tanzânia e Moçambique. Estes agricultores de língua bantu estabeleceram a costa no início do primeiro milénio. Os achados arqueológicos em Fukuchani, na costa noroeste de Zanzibar, indicam uma comunidade agrícola e pesqueira estabelecida, o mais tardar a partir do século VI d.C. A quantidade considerável de daub encontrado indica construções de madeira, e contas de conchas, moinhos de contas e escória de ferro foram encontrados no local. Há evidências de um envolvimento limitado no comércio de longa distância: foi encontrada uma pequena quantidade de cerâmica importada, menos de 1% do total de cerâmicas encontradas, na sua maioria do Golfo e datadas do século V ao VIII.

Das Swahili-Volk (oder Waswahili) ist eine ethnische und kulturelle Gruppe, die in Ostafrika lebt. Die Mitglieder leben hauptsächlich an der Kisuaheli-Küste, in einem Gebiet, das den Sansibar-Archipel, das Küstengebiet Kenias, die Küste Tansanias und den Norden Mosambiks umfasst. Der Name Suaheli ist aus dem Arabischen abgeleitet: ¿¿¿¿¿, romanisiert: Saw¿hil, übersetzt: Saw¿hil, lit. 'Küsten'. Die Swahili sprechen die Swahili-Sprache, die zum Bantu-Zweig der Niger-Kongo-Familie gehört. Das Swahili-Volk stammt von Bantu-Bewohnern der Küste Südostafrikas in Kenia, Tansania und Mosambik ab. Diese Bantu-sprechenden Agrarwissenschaftler besiedelten die Küste zu Beginn des ersten Jahrtausends. Archäologische Funde in Fukuchani, an der Nordwestküste Sansibars, weisen auf eine sesshafte Agrar- und Fischergemeinde spätestens ab dem 6. Die beträchtliche Menge an gefundener Schmiere deutet auf Holzgebäude hin, und an der Fundstelle wurden Muschelperlen, Perlenschleifer und Eisenschlacke gefunden. Es gibt Belege für ein begrenztes Engagement im Fernhandel: Es wurde eine kleine Menge importierter Keramik gefunden, weniger als 1% der gesamten Keramikfunde, hauptsächlich aus der Golfregion und datiert in das 5. bis 8.

Le peuple swahili (ou Waswahili) est un groupe ethnique et culturel qui habite l'Afrique de l'Est. Ses membres résident principalement sur la côte swahilie, dans une zone englobant l'archipel de Zanzibar, le littoral du Kenya, la côte tanzanienne et le nord du Mozambique. Le nom swahili est dérivé de l'arabe : ¿¿¿¿¿, romanisé : Saw¿hil, littéral. côtes". Les Swahili parlent la langue swahili, qui appartient à la branche bantoue de la famille Niger-Congo. Le peuple swahili est originaire des habitants bantous de la côte de l'Afrique du Sud-Est, au Kenya, en Tanzanie et au Mozambique. Ces agriculteurs de langue bantoue se sont installés sur la côte au début du premier millénaire. Des découvertes archéologiques à Fukuchani, sur la côte nord-ouest de Zanzibar, indiquent une communauté d'agriculteurs et de pêcheurs installée au plus tard à partir du VIe siècle de notre ère. La quantité considérable de barbouillage trouvé indique des bâtiments en bois, et des perles de coquillage, des broyeurs de perles et des scories de fer ont été trouvés sur le site. Il existe des preuves d'un engagement limité dans le commerce à longue distance : une petite quantité de poterie importée a été trouvée, moins de 1% du total des poteries trouvées, principalement en provenance du Golfe et datant du 5ème au 8ème siècle.

Argument ontologiczny jest argumentem filozoficznym, sporz¿dzonym na podstawie ontologicznej, który jest wysuwany na poparcie istnienia Boga. Takie argumenty odnosz¿ si¿ zazwyczaj do stanu bycia lub istnienia. Mówi¿c dok¿adniej, argumenty ontologiczne s¿ powszechnie rozumiane a priori w odniesieniu do organizacji wszech¿wiata, w której, je¿li taka struktura organizacyjna jest prawdziwa, to Bóg musi istnie¿.Pierwszy argument ontologiczny w zachodniej tradycji chrze¿cijäskiej[i] zaproponowä ¿w. Anzelm z Canterbury w swoim dziele Proslogion (¿ac. Proslogium, lit. "Dyskurs o istnieniu Boga") z 1078 roku, w którym definiuje on Boga jako "istot¿, która nie mo¿e by¿ wi¿ksza ni¿ ta, któr¿ mo¿na pocz¿¿" i twierdzi, ¿e taka istota musi istnie¿ w umy¿le, nawet w umy¿le osoby, która zaprzecza istnieniu Boga.Z tego sugeruje, ¿e je¿li w umy¿le istnieje najwi¿ksza mo¿liwa istota, to musi ona istnie¿ równie¿ w rzeczywisto¿ci, poniewä je¿li istniäa tylko w umy¿le, to musi by¿ mo¿liwa jeszcze wi¿ksza istota - ta, która istnieje zarówno w umy¿le, jak i w rzeczywisto¿ci. Dlatego ta najwi¿ksza mo¿liwa istota musi istnie¿ w rzeczywisto¿ci.