Bücher von Kemal Yildirim

Prawo powszechnie odnosi si¿ do systemu zasad tworzonych i egzekwowanych przez instytucje spo¿eczne lub rz¿dowe w celu regulacji zachowä, a jego precyzyjna definicja jest przedmiotem d¿ugotrwäej debaty. Prawo stanowione przez pästwo mo¿e by¿ tworzone przez ustawodawc¿ grupowego lub przez jednego ustawodawc¿, w wyniku czego powstaj¿ ustawy, przez w¿adz¿ wykonawcz¿ poprzez dekrety i rozporz¿dzenia lub ustanawiane przez s¿dziów w drodze precedensu, zazwyczaj w systemach prawa powszechnego. Osoby fizyczne mog¿ tworzy¿ prawnie wi¿¿¿ce umowy, w tym umowy arbiträowe, które przyjmuj¿ alternatywne sposoby rozwi¿zywania sporów ni¿ standardowe post¿powania s¿dowe. Na samo tworzenie prawa mo¿e mie¿ wp¿yw konstytucja, pisemna lub milcz¿ca, oraz zakodowane w niej prawa. Prawo ksztätuje polityk¿, ekonomi¿, histori¿ i spo¿ecze¿stwo na ró¿ne sposoby i s¿u¿y jako mediator stosunków mi¿dzy lud¿mi. w najszerszym tego s¿owa znaczeniu jest zasad¿, ¿e ludzie otrzymuj¿ to, na co zas¿uguj¿, a na interpretacj¿ tego, co nast¿pnie "zas¿uguje", wp¿ywa wiele dziedzin, z wieloma ró¿nymi punktami widzenia i perspektywami.

l przedstawi krótki opis konstytucyjnych praw nauczycieli w poszczególnych krajach, takich jak Chiny, Filipiny, Indie, USA, a tak¿e w Afryce, tak wi¿c dla wielu z nas poj¿cie edukacji jest jednym z podstawowych praw spo¿ecznych, gospodarczych i kulturalnych. Jej znaczenie zostäo szczególnie zauwäone w zmieniaj¿cym si¿ ¿wiecie pod koniec XX i na pocz¿tku XXI wieku. Sama edukacja jest prawem cz¿owieka, z jego w¿asn¿ tre¿ci¿ i chronionym przez pästwa. Jest ono równie¿ nieod¿¿cznym ¿rodkiem do osi¿gni¿cia innych praw cz¿owieka, poniewä tylko ludzie wyksztäceni mog¿ naby¿ prawne i ekonomiczne instrumenty walki z ubóstwem, dyskryminacj¿ spo¿eczn¿ i ekonomiczn¿ oraz innymi istotnymi naruszeniami praw cz¿owieka. Edukacja jest jednym z najwäniejszych i najpot¿¿niejszych narz¿dzi szerzenia warto¿ci demokratycznych, promocji praw cz¿owieka oraz osi¿gania poczucia w¿asnej warto¿ci i samorealizacji. EFA (World Conference on Education for All) Global Monitoring Report, 2002, zatytu¿owany "Education for All: Is the World on Track?" stwierdza, ¿e "Tam, gdzie prawo do edukacji jest zagwarantowane, dost¿p ludzi do innych praw i korzystanie z nich jest wzmocnione" .

William Ewart Gladstone PC FRS FSS (/¿¿lædst¿n/; 29 december 1809 - 19 mei 1898) was een Brits staatsman en liberaal politicus. In een carrière van meer dan 60 jaar was hij 12 jaar lang premier van het Verenigd Koninkrijk, verdeeld over vier termijnen die begonnen in 1868 en eindigden in 1894. Hij diende ook vier keer als minister van Financiën. Gladstone werd in Liverpool geboren als zoon van Schotse ouders. Hij trad voor het eerst toe tot het Lagerhuis in 1832 en begon zijn politieke carrière als High Tory, een groepering die in 1834 onder Robert Peel de Conservatieve Partij werd. Gladstone diende als minister in beide regeringen van Peel, en in 1846 sloot hij zich aan bij de ontredderde Peelite-factie, die uiteindelijk fuseerde in de nieuwe Liberale Partij in1859. Hij was kanselier onder Lord Aberdeen (1852-1855), Lord Palmerston (1859-1865) en Lord Russell (1865-1866). Gladstone's eigen politieke doctrine - die de nadruk legde op gelijkheid van kansen en verzet tegen handelsprotectionisme - stond bekend als het Gladstoniaanse liberalisme. Zijn populariteit onder de arbeidersklasse leverde hem de soberheid "The People's William" William Gladstone had een grote invloed op Joseph Chamberlain's carrière.

William Ewart Gladstone PC FRS FSS (/¿¿lædst¿n/; 29 grudnia 1809 - 19 maja 1898) by¿ brytyjskim m¿¿em stanu i politykiem liberalnym. W karierze trwaj¿cej ponad 60 lat s¿u¿y¿ przez 12 lat jako premier Wielkiej Brytanii, roz¿o¿ony na cztery kadencje, pocz¿wszy od 1868 roku do 1894 roku. Gladstone urodzi¿ si¿ w Liverpoolu u szkockich rodziców w 1894 r. Czterokrotnie pe¿ni¿ równie¿ funkcj¿ kanclerza skarbu pästwa. Po raz pierwszy wszed¿ do Izby Gmin w 1832 r., rozpoczynaj¿c swoj¿ karier¿ polityczn¿ jako Wysoki Tory, ugrupowanie, które w 1834 r. stäo si¿ Parti¿ Konserwatywn¿ pod rz¿dami Roberta Peela. Gladstone s¿u¿y¿ jako minister w obu rz¿dach Peel'a, a w 1846 roku do¿¿czy¿ do rozbitej frakcji Peelite, która ostatecznie po¿¿czy¿a si¿ w now¿ Parti¿ Liberaln¿ w 1859 roku. By¿ kanclerzem pod rz¿dami lorda Aberdeena (1852-1855), lorda Palmerstona (1859-1865) i lorda Russella (1865-1866). W¿asna doktryna polityczna Gladstone'a - która podkre¿läa równo¿¿ szans i sprzeciw wobec protekcjonizmu handlowego - zyskäa miano gladsto¿skiego liberalizmu. Popularno¿¿, jak¿ cieszy¿ si¿ w¿ród klasy robotniczej, przynios¿a mu sobowtór "The People's William"William Gladstone miä g¿¿boki wp¿yw na karier¿ Józefa Chamberlaina.

William Ewart Gladstone PC FRS FSS (/¿¿lædst¿n/; 29 de Dezembro de 1809 - 19 de Maio de 1898) foi um estadista britânico e político liberal. Em uma carreira que durou mais de 60 anos, ele serviu por 12 anos como primeiro-ministro do Reino Unido, distribuídos por quatro mandatos, começando em 1868 e terminando em 1894. Ele também serviu como Chanceler do Tesouro quatro vezes. Gladstone nasceu em Liverpool para pais escoceses. Ele entrou na Câmara dos Comuns pela primeira vez em 1832, iniciando sua carreira política como um Alto Tory, um grupo que se tornou o Partido Conservador sob Robert Peel em 1834. Gladstone serviu como ministro em ambos os governos de Peel, e em 1846 juntou-se à facçãobreakawaway Peelite, que acabou por se fundir no novo Partido Liberal em 1859. Ele foi chanceler sob o comando de Lord Aberdeen (1852-1855), Lord Palmerston (1859-1865) e Lord Russell (1865-1866). A própria doutrina política de Gladstone - que enfatizava a igualdade de oportunidades e a oposição ao protecionismo comercial - veio a ser conhecida como liberalismo de Gladston. Sua popularidade entre a classe trabalhadora lhe rendeu o sobriquete "O Guilherme do Povo"William Gladstone teve uma profunda influência sobre Joseph Chamberlain'assustador.

Zjednoczone Emiraty Arabskie (ZEA) znajduj¿ si¿ w po¿udniowo-wschodniej cz¿¿ci Pó¿wyspu Arabskiego, granicz¿ z Omanem i Arabi¿ Saudyjsk¿. W grudniu 1971 roku Zjednoczone Emiraty Arabskie stäy si¿ federacj¿ sze¿ciu emiratów - Abu Zabi, Dubaju, Szard¿y, Ad¿manu, Umm Al-Kuwejna i Fud¿ajra, natomiast siódmy emirat, Ras Al-Chajma, do¿¿czy¿ do tej federacji w 1972 roku. Stolic¿ jest Abu Dhabi, po¿o¿one w najwi¿kszym i najbogatszym z siedmiu emiratów.Od czasu powstania federacji w 1971 r. ZEA szybko si¿ rozwijäy i obecnie s¿ znane ze swojej nowoczesnej infrastruktury, imprez mi¿dzynarodowych oraz statusu centrum handlowego i transportowego.Prezydentem Zjednoczonych Emiratów Arabskich jest Jego Wysoko¿¿ Szejk Chalifa bin Zayed Al Nahyan, który jest równie¿ w¿adc¿ Abu Dhabi. W¿adca Dubaju, szejk Mohammed bin Rashid Al Maktoum, jest wiceprezydentem, premierem i ministrem obrony. Ksi¿¿¿ Abu Zabi i zast¿pca naczelnego dowódcy si¿ zbrojnych ZEA, szejk Mohammed bin Zayed Al Nahyan.

O livro examina a situação política na ilha etnicamente dividida do Chipre e o papel que AKEL, o partido comunista cipriota, está a desempenhar no conflito em curso entre cipriotas gregos e cipriotas turcos. OPartido Progressivo do Povo Trabalhador (grego: ¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿ ¿¿¿¿ (¿¿¿¿), Anorthotikó Kómma Ergazómenou Laoú (AKEL); Turco: Emekçi Halk¿n ¿lerici Partisi) é um partido político marxista-leninista, comunista no Chipre. AKELéum dos dois principais partidos no Chipre, e apoia um Chipre independente, desmilitarizado e não-alinhado, e uma solução federal do aspecto interno do problema do Chipre. Dá particular ênfase à aproximação com os cipriotas turcos. Apoia a entrada na União Européia com certas reservas.

Le livre examine la situation politique sur l'île de Chypre, ethniquement divisée, et le rôle que joue l'AKEL, le parti communiste chypriote, dans le conflit qui oppose actuellement les Chypriotes grecs et turcs. LeParti progressiste des travailleurs (Greek : ¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿ (¿¿¿¿), Anorthotikó Kómma Ergazómenou Laoú (AKEL) ; turc : Emekçi Halk¿n ¿lerici Partisi) est un parti politique marxiste-léniniste et communiste à Chypre. AKELest l'un des deux principaux partis à Chypre, et il soutient une Chypre indépendante, démilitarisée et non alignée, et une solution fédérale de l'aspect interne du problèmechypriote.Il met particulièrement l'accent sur le rapprochement avec les Chypriotes turcs. Elle soutient l'entrée dans l'Union européenne avec certaines réserves.

Il libro esamina la situazione politica dell'isola di Cipro divisa etnicamente e la parte che l'AKEL, il partito comunista cipriota, sta svolgendo nel conflitto in corso tra greco e turco-ciprioti. IlPartito progressista dei lavoratori (greco: ¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿ (¿¿¿¿), Anorthotikó Kómma Ergazómenou Laoú (AKEL); turco: Emekçi Halk¿n ¿lerici Partisi) è un partito politico marxista-leninista, comunista a Cipro. L'AKELèuno dei due principali partiti di Cipro, e sostiene una Cipro indipendente, smilitarizzata e non allineata, e una soluzione federale dell'aspetto interno del problemacipriota.Pone particolare enfasi sul riavvicinamento con i turco-ciprioti. Ha sostenuto l'ingresso nell'Unione europea con alcune riserve.

Katar jest albo konstytucyjn¿, albo absolutn¿ monarchi¿ rz¿dzon¿ przez rodzin¿ Al Thani. Dynastia Al Thani rz¿dzi Katarem od czasu zäo¿enia domu rodzinnego w 1825 roku. W 2003 r. Katar przyj¿¿ konstytucj¿, która przewidywäa bezpo¿rednie wybory 30 z 45 cz¿onków Rady Ustawodawczej. Konstytucja zostäa w przewäaj¿cej cz¿¿ci przyj¿ta w referendum, z prawie 98% poparciem. Ósmym emirem Kataru jest Tamim bin Hamad Al Thani, którego ojciec Hamad bin Khalifa Al Thani przekazä mu w¿adz¿ 25 czerwca 2013 roku. Emir ma wy¿¿czne uprawnienia do mianowania i odwo¿ywania premiera i ministrów gabinetu, którzy wspólnie tworz¿ Rad¿ Ministrów, która jest najwy¿sz¿ w¿adz¿ wykonawcz¿ w kraju. Rada Ministrów inicjuje równie¿ ustawodawstwo. Ustawy i dekrety proponowane przez Rad¿ Ministrów s¿ kierowane do Rady Doradczej (Majilis Al Shura) w celu ich przedyskutowania, po czym s¿ przedk¿adane emirowi do ratyfikacji. Zgromadzenie Konsultacyjne ma ograniczon¿ w¿adz¿ ustawodawcz¿ w zakresie opracowywania i zatwierdzania ustaw, ale Emir ma we wszystkich sprawach g¿os ostateczny.

Ksi¿¿ka ta nawi¿zuje do powie¿ci "Gabriella, go¿dzik i cynamon", aby pokazä, jakpostacie z tej ksi¿¿ki pokazuj¿ modernizacj¿ w XX-wiecznejAmeryce¿aci¿skiej. Ksi¿¿ka ta daje wgl¿d w to, co takie dziäania oznaczäy spo¿ecznie,politycznie i ekonomicznie.Nowoczesno¿¿ to co¿ wi¿cej ni¿ tylko rozwój gospodarczy. Jest to równie¿ tworzeniemodu¿owych rozwi¿zä instytucjonalnych, które mog¿ by¿ przenoszone i importowane z jednego regionu wsystemie globalnym do drugiego. Industrializacja i nowoczesne ekonomicznestruktury finansowe mog¿ by¿ wzmocnione i wspierane, ale nie mog¿ by¿ cäkowicie eksportowane.Instytucje mog¿. Tak wi¿c paradoks strukturalny Ameryki ¿aci¿skiej,na który wskazywali ju¿ dawnotemu teoretycy zale¿no¿ci, jak Cardoso i Faletto: nowoczesne instytucje (partie, zwi¿zki, systemy partyjne, pästwa narodowe) od dawna znosi¿y i funkcjonowäyw ró¿nymstopniu autonomii, ale w mniej rozwini¿tych kontekstach.

Samira Ghastin Karimona (po arabsku: ¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿¿¿¿ ;urodzona 25 grudnia 1935 r.), bardziej znana pod pseudonimem Samira Tewfik (po arabsku: ¿¿¿¿¿ ¿¿¿¿¿ , nazwisko równie¿ pisane Tawfik, Tawfiq, Toufiq lub Taoufiq) to libäska piosenkarka, która zyskäa s¿aw¿ w ¿wiecie arabskim dzi¿ki swojej specjalizacji w ¿piewaniu w dialekcie bedui¿skim Jordanii.1 Samira urodzi¿a si¿ w ormiäskiej rodzinie chrze¿cijäskiej we wsi UmmHaratayn w regionie Suwayda w Syrii.2Umm Haratayn (po arabsku: ¿¿ ¿¿¿¿¿¿ , pisane równie¿ jako Umm Hartein) to wie¿ po¿o¿ona na pó¿noc od al-Suwayda, administracyjnie nale¿¿ca do gubernatorstwa al-Suwayda. W pobli¿u znajduj¿ si¿ miejscowo¿ci al-Hirak, Khirbet Ghazaleh i Da'el na zachodzie oraz Umm Walad i Bosra na po¿udniu. Wed¿ug Centralnego Biura Statystycznego Syrii (CBS), Umm Haratayn w spisie powszechnym z 2004 roku liczy¿ 574 mieszkäców.3Nowoczesna Umm Haratayn zostäa zäo¿ona przez emigrantów z Druze, na czele z rodzin¿ Halabi w latach 1867-1883.4 Wioska jest miejscem narodzin arabskiej piosenkarki SamiryTewfikShe, która mieszkäa w dzielnicy Rmeil w Bejrucie,5 Libanie, gdzie jej ojciec Ghastin,6 pracowä jako robotnik portowy.

Posthumanisme ou post-humanisme (signifiant "après l'humanisme" ou "au-delà de l'humanisme") est un terme qui a au moins sept définitions selon la philosophe FrancescaFernando Le posthumanismeestune perspective philosophique de la façon dont le changement est mis en ¿uvre dans le monde. En tant que conceptualisationet historicisation de l'agence et de "l'humain", il est différent de ceuxconçus parl'humanisme.Alors qu'une perspective humanistesuppose souvent que l'humain est autonome, conscient, intentionnel et exceptionnel dans ses actesdechangement, une perspective posthumaniste suppose que l'action est distribuée par des forces dynamiquesauxquelles l'humain participe mais qu'il ne contrôle pas complètement.La philosophie posthumaniste constitue l'humain en tant que  : (a) physiquement, chimiquementet biologiquement enchevêtré et dépendant de l'environnement ; (b) mis en actionpar des interactions qui génèrent des affects, des habitudes et la raison ; et (c) ne possédant aucunattribut qui soit uniquement humain mais qui est au contraire constitué d'un écosystème évolutif plus large.Il y a peu de consensus dans les études posthumanistes surlamesure dans laquelle un sujet humain conscient peut activement créer le changement, mais l'humainparticipe au changement.

They are the oldest inhabitants of southern Africa, Botswana and Namibia and Angola. They are mainly located in remote, inaccessible areas. Many still live as hunter-gatherers in rudimentary shelters, moving within their ancestral territories, while others have settled in homesteads, where they practice agriculture, surrounded by Bantu neighbors, or live in urban communities. Initial contact with San communities showed that they suffered greatly as a result of the war. Their access to food had been reduced, mortality rates were high, and their way of life was under serious threat. There is a long history of open exploitation and discrimination against the San by neighboring Bantu groups, who have more socio-economic and political power. San, also called (pejorative) Bushmen, an indigenous people of southern Africa, related to the Khoekhoe (Khoikhoi). They live chiefly in Botswana, Namibia, and southeastern Angola. Bushmen is an Anglicization of boesman, the Dutch and Afrikaner name for them; saan (plural) or saa (singular) is the Nama word for ¿bush dweller(s),¿ and the Nama name is now generally favoured by anthropologists.