Eneidrion

Niezwyk¿e dzie¿o autorstwa Konrad Stawiarski, Kasia Dominik, Anna Cani¿, Marzena Szczur, Anna Sobäska, Agnieszka Ku¿mierczuk i Tadeusz Hutyra, wszechstronna, symfoniczna gra strofami, melodyjny wr¿cz wyd¿wi¿k tego wszystkiego co wy¿ej wymienieni autorzy chc¿ przekazä. Czytelnik czuje si¿ jak na spektaklu samego maestro dusz, zapraszamy.
Motto:

Pok¿osie romantyzmu, w Trzeciej Rzeczpospolitej Polskiej.
Goplano, oto ja Twój j¿zyk, mowa i styl.
Skierka i chochlik p¿on¿ p¿omieniem ¿wiec.
Czy rozumiesz...?
Kömi czterema pobiegnie mój duch.
Kareta moja w starym z¿ocie zdobywców,
Mistrzu Irydionie Ty b¿d¿ lub przyb¿d¿- przyb¿dzie!
Ah...Aria murów do dzi¿ trwa....
Skierko mój i Ty tak¿e Wielkich Poeto Ruin,
Odziej mnie w z¿ote szaty, przed nadej¿ciem dnia.
/Co mi po s¿öcu, po ksi¿¿ycu i po kwiatach/,
Kiedym ja Królow¿ Kwiatów jestem.
/w rzeczu¿kach woda goni si¿ za wod¿/
Z aktu pierwszego wy¿nij mi list.
Pobiegn¿ do okna by spojrze¿ w daleki ¿wiat.

Patrz¿ na ¿wiat co ¿wiadectwem moim jest.
Nazbyt ci¿¿ko mi i¿¿ po bezdröach dnia.
Fantastyczna jeste¿ Goplano ¿ywa i niewinna,
Skierka i chochlik dogadaj¿ w p¿omieniu t¿a.
Zaraz przecie¿ nadejdzie mocarstwa tego kres.
Zbyt upolitycznione moje wiersze, mój czas.
A ja pisz¿cym przecie¿ bohaterem jestem.
Wyjd¿ mi na przeciw z¿otostrunna harfiarko ma.
Tak ¿niada, tak szcz¿¿liwa, tak blada Polska wyprawiona w Raj,
Wszystkich ksi¿g mych czytania mow¿ murów s¿.
Ja nie chce stale metafory ¿aski unosi¿ ponad mur,
Obaw i rozpaczy jak Polski tej wieszcz.
Jestem na równi z Chaucerem, Szekspirem,
Irydionie Ty mnie poprowad¿ przez bezbronny bruk.
A kroki moje jak ¿ycie s¿ysz¿ ju¿ od dawna.
Chc¿ si¿ zatopi¿ w starym z¿ocie Ksi¿gi ¿wiata.
Kroniko dziejów prosz¿ miejsce mi daj.
Chö walczy¿em z Aniöami u bezkresu dnia,
¿y¿em nad podziw ¿mieszny niczym Fantazy,
Balladyno i Goplano: zostäcie zäwiatów uczennicami.
Skierko, Ty prosz¿ rozpal d¿onie moje ¿ywe.
Kareta czeka, wi¿c obiecuj¿ Tobie przysz¿e ¿ycie.
Z moich wciele¿ wi¿c postacie dobrze pami¿tane,
Mówi¿ za mnie, jam wieszcz, równy najwi¿kszym,
Kiedy Pan Mickiewicz, Konrada usposobi¿ w kar¿ i gniew...
( wolno).
Milcz¿ lata, epoki, eony, millenia, karty historii,
Wyroki pisz¿ skrybowie boscy, anielscy, ziemscy, i syny, oraz córy i matki poezji...
Konrad Stawiarski.