Parapoezi

Në përpjekje për ta shprehur distancimin e tij, e së bashku me të edhe mllefin e revoltën me atë çfarë i ndodh botës, kam përshtypjen se Bujari provon diçka të re: ai provon mënyra të ndryshme e të paprovuara më parë, të rrëfimit poetik, përfshirë teknikën e demaskimit empatik, duke e paraqitur në këto raste se sa të tmerrshëm mund të jemi disa nga ne njerëzit. Në këtë drejtim, ai eksperimenton dhe zbulon ndjesi të reja të panjohura më parë. Te ndonjë poezi, atë ndodh ta magjepsë edhe sindroma e Stokholmit, teori e njohur, kur viktima i dorëzohet vullnetarisht vrasësit. Kuptohet, Bujari është me viktimën, por është këmbëngulës që ta demaskojë vrasësin, duke i hyrë nën lëkurë, kinse duke e aprovuar, sepse kudo në botë vrasësit kanë edhe aprovues.
Lulzim Tafa