PERSJO! NIE¿MIERTELNA PERSJO!

Dedykowane wolnöci. Zarówno jednostkowej jak i narodów.
Cylinder Cyrusa jest w jakiej¿ mierze prapocz¿tkiem d¿¿enia do ustanowienia sprawiedliwego urz¿dzenia i godziwego miejsca cz¿owieka jako jednostki, jak i s¿abszych narodów w takim urz¿dzeniu.
Taka by¿a w jakim¿ sensie staröytna Persja za czasów pierwszych w¿adców z dynastii Achemenidów...
Z pie¿ni trubadura perskiego:
Persjo! Persjo! Czy s¿yszysz dumne serce bij¿ce w miarowych rytmach?
Twoje serce, Persjo! W dzwonach wiecznöci! Dzwonach twej wielköci!
Na ziemiach twoich, jak d¿ugie i szerokie! Na twoich niebosk¿onach!
Serce co jednoczy imperium, co jak urna w cylindrze Cyrusa, na wieki!
Zapytaj w Babilonii, podró¿niku mi¿y a b¿dziesz mial odpowied¿
Zapytaj w Pasargadach i w Persepolis, zapytaj gdziekolwiek indziej
Wsz¿dzie jednaka odpowied¿, wokó¿ kielicha i z¿otej korony perskiej
Dum¿ spowita co jak lot orla, w przestworza, do tronu Ahury Mazdy!
Persjo! Persjo! Pie¿¿ ta tak g¿adka, delikatna jak päacowe welony
Na dworze samego króla królów, jänie wielmönego szachinszacha
Niech¿e b¿ogos¿awiony ludami i narodami wiernie mu s¿ü¿cymi
Jeste¿ Persjo w cäöci jednöci¿ z królem królów i swoimi narodami.
Ach! Persjo! Persjo! Spójrz na siebie z ob¿oków królestwa niebieskiego
Do twarzy ci w monarszym p¿aszczu, gwiädzistym jak gwiazdy na niebie.